McIntyre Vonda Opiekun snu




	Index Vonda McIntyre Opiekun Snu (10) Vonda McIntyre Opiekun Snu (4) Vonda McIntyre Opiekun Snu (9) Vonda McIntyre Opiekun Snu (2) Vonda McIntyre Opiekun Snu (8) Vonda McIntyre Opiekun Snu (3) Vonda McIntyre Opiekun Snu Clancy Tom Zeby Tygrysa Sienkiewicz Henryk Listy z podróży do Ameryki Tajemnica31 zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl alter.htw.pl	[ Pobierz całość w formacie PDF ] .Za ka�dym uk�szeniem kolejna porcja jadu, która wywar�aby na niej wra�enie, musia�a by� coraz wi�ksza.Jednak Gada nie mia�a ochoty na nast�pny raz.Z�apa�a jeszcze jednego, du�ego w�a snu i w�o�y�a go do chusty.Zwi�za�a ca�o�� oderwanym paskiem materia�u, a drugim przytroczy�a sobie p�ócienny worek do paska.Widzia�a tylko jedn� drog� ucieczki.By� wprawdzie inny sposób, ale w�tpi�a czy b�dzie mia�a do�� czasu, aby usypa� wzgórek z pokruszonych kamieni i wspi�� si� po nim.Wróci�a na drugi koniec lochu tam, gdzie rozpadlina by�a w�ska, a �ciany prawie si� schodzi�y; w tym miejscu podtrzymywa�a Meliss�.Co� po�askota�o jej bos� stop�.Spojrza�a w dó� i zobaczy�a umykaj�cego �wie�o wyklutego, male�kiego w�yka.Schyli�a si� i podnios�a zwierz�tko �agodnie, aby go nie wystraszy�.Rogowa tkanka odpad�a, a pod spodem ukaza�y si� jasnoró�owe �uski wokó� pyszczka.Za jaki� czas stan� si� szkar�atne.Malutki w�� smakowa� powietrze swym potrójnie rozwidlonym j�zyczkiem, uderzy� noskiem w jej d�o� i op�yn�� kciuk dooko�a.Wsun�a go do kieszeni na piersi podartej koszuli, gdzie przez cienk� warstw� tkaniny wyczuwa�a jego ruchy.Opieraj�c si� plecami, przycisn�a barki i kr�gos�up do �ciany.Ból w ranie na razie si� nie odnowi�, ale Gada nie wiedzia�a, jaki wysi�ek b�dzie w stanie wytrzyma�.Zaprogramowa�a si� na brak bólu, ale g�ód i wyczerpanie utrudnia�y koncentracj�.Opar�a praw� stop� o przeciwleg�� cian� i wypchn�a napr�one cia�o w gór�.Ostro�nie umie�ci�a drug� stop� na skale, przesuwaj�c ramiona wy�ej.Przenios�a nog� nieco wy�ej i znów wypchn�a cia�o do góry.Ze �ciany wykruszy� si� niewielki kamyk i Gada zjecha�a w dó�, spadaj�c na bok, mimo prób utrzymania równowagi.Zdar�a sobie skór� na d�oniach i na plecach.Usi�uj�c z�apa� oddech, próbowa�a si� podnie��, a� wreszcie podda�a si�.Le�a�a spokojnie na wznak.Dreszcz przeszed� j� od góry do do�u; przed oczami lata�y jej mroczki.Kiedy usta�y, wzi�a g��boki oddech i odepchn�a si� r�koma, by znów stan�� na nogach.Chore kolano dr�a�o z wysi�ku.Dobrze przynajmniej, �e nie spad�a na w�e.Przy�o�y�a r�k� do kieszeni na piersi i poczu�a, �e malutki opiekun snu poruszy� si� lekko.Zacisn�wszy z�by, ponownie opar�a si� o ska��.Znów wypchn�a cia�o ku górze, tym razem ostro�niej, najpierw macaj�c �cian� stop�, nim opar�a si� na niej ca�ym ci�arem.Ska�a ociera�a jej plecy, a r�ce zrobi�y si� �liskie od potu.Pi�a si� dalej.Ju� wyobra�a�a sobie, jak patrzy ponad kraw�dzi� swojego wi�zienia.Nagle us�ysza�a ha�as i zamar�a.�To nic - pomy�la�a.- To kamyk uderzy� o kamyk.Ska�y wulkaniczne zawsze tak d�wi�cz�, kiedy uderzaj� o siebie.�Mi�nie ud dr�a�y z wysi�ku.Oczy piek�y - widzia�a wszystko poprzez krople potu.Znowu us�ysza�a jaki� d�wi�k; nie skalny �oskot, ale dwa g�osy.Jeden z nich nale�a� do Polarnego.Prawie p�acz�c z rozczarowania, Gada zacz�a ze�lizgiwa� si� z powrotem do lochu.Schodzenie by�o tak samo trudne i wydawa�o si�, �e poch�ania niesko�czon� ilo�� czasu.Musia�a zej�� na tyle nisko, �eby móc zeskoczy�.R�ce, stopy, plecy drapa�y o kamie�.D�wi�k rozlega� si� w zamkni�tej przestrzeni tak g�o�no, �e Gada by�a pewna, i� Polarny go us�yszy.Gdy kamyk zaklekota� po �cianie szczeliny.Gada rzuci�a si� na ziemi�.Zamar�a, powstrzymuj�c dr�enie.Zmusi�a si�, aby oddycha� powoli, cho� bardzo pragn�a z�apa� g��boki �yk powietrza.Udawa�a, �e ci�gle �pi.Oczy zmru�y�a, prawie zamkn�a, ale widzia�a cie�, który na ni� pad�.- Uzdrowicielko!Gada nie poruszy�a si�.- Uzdrowicielko, obud� si�!Pos�ysza�a szuranie butów po kamieniach.Deszcz od�amków spad� na jej cia�o.- Ona ci�gle �pi, Polarny - powiedzia� szaleniec.- Tak jak wszyscy inni, oprócz ciebie i mnie.Chod�my spa�.Polarny.Prosz� ci�, pozwól mi spa�.- Zamknij si�.Nie ma ju� jadu.W�e s� wyczerpane.- Mog� da� mi jeszcze jedno uk�szenie.Albo pozwól mi zej�� na dó� i wzi�� innego, Polarny.Takiego mi�ego, du�ego.B�d� móg� sprawdzi�, czy ona naprawd� �pi.- A có� mnie obchodzi, czy ona �pi naprawd�, czy nie?- Nie mo�esz jej ufa�.Polarny.Ona jest cwana.Sko�owa�a mnie, �ebym j� do ciebie przyprowadzi�.G�os szale�ca ton�� w oddalaj�cych si� krokach.O ile Gada dobrze s�ysza�a, Polarny nie zada� sobie trudu, aby odpowiedzie�.Kiedy odeszli, Gada poruszy�a si� tylko tyle, �eby przy�o�y� r�k� do kieszeni na piersi.W�yk mia� si�, bogom dzi�ki, dobrze.Czu�a pod palcami, jak porusza si� powoli i spokojnie.Zacz�a wierzy�, �e je�li wydostanie si� z tej czelu�ci �ywa, to male�ki w�� snu równie� ocaleje.A mo�e to mia�o by� w odwrotnej kolejno�ci?Jej r�ka dr�a�a.Cofn�a j�, aby nie sp�oszy� zwierz�tka.Obróciwszy si� wolno na plecy, popatrzy�a w niebo.Górna kraw�d� szczeliny wydawa�a si� by� niezmiernie daleko, jakby wznosi�a si� wy�ej za ka�dym razem, gdy Gada próbowa�a wzrokiem zmierzy� �cian�.Podniesienie si� na nogi sz�o wolno i niezdarnie, ale w ko�cu stan�a w ciasnej przestrzeni mi�dzy �cianami i od razu ruszy�a do przodu, ku skalnej p�aszczy�nie.Zadrapania na plecach ociera�y o kamie�, a rana w barku grozi�a otwarciem.Nie patrz�c w gór�, Gada opar�a jedn� stop� o �cian�, napr�y�a cia�o, przenios�a ci�ar na drug� stop� i znów zacz�a pi�� si� ku górze.W miar�, jak wpe�za�a wy�ej i wy�ej, czu�a, �e koszula rwie si� jej na plecach.Zawi�zana chustka unios�a si� z ziemi i ociera�a o ska�� tu� poni�ej.Zacz�a si� hu�ta�.By�a na tyle ci�ka, �e utrudnia�a utrzymanie równowagi.Gada zatrzyma�a si�, wisz�c jak most prowadz�cy donik�d, poczeka�a, a� wahad�o przestanie drga�.Napi�cie w mi�niach nóg zwi�kszy�o si� tak, �e prawie wcale nie czu�a ska�y pod nogami.Nie wiedzia�a, jak daleko ma do szczytu; nic chcia�a patrze� w dó�.Zasz�a wy�ej ni� poprzednim razem.Tutaj �ciany szczeliny rozsuwa�y si� nieco tak, �e trudniej by�o si� zaprze�.Z ka�dym ma�ym kroczkiem musia�a wyci�gn�� nogi nieco dalej.Teraz opiera�a si� tylko na barkach, podtrzymuj�c si� od do�u r�koma.Nie b�dzie mog�a i�� du�o dalej.Kamie� pod praw� r�k� by� wilgotny od krwi.Po raz ostatni wypchn�a cia�o w gór�.Nagle ty� g�owy dotkn�� kraw�dzi szczeliny.Zobaczy�a ziemi�, wzgórza i niebo.Raptowna zmiana pozbawi�a j� równowagi [ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl aceton.keep.pl

Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Kawa była słaba i bez smaku. Nie miała treści, a jedynie formę. Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL