Index
Vries Naszym dzieciom o Biblii
Encyklopedia Biblii
Nisargadatta Maharaj Rozmowy z medrcem (brak wstępu)
Œwiderkówna Rozmów o Biblii cišg dalszy
13 (534)
03 Ultimatum Bournea
Opcja Paryska
Lackey Mercedes Obietnica magii
06 (361)
WFRPG podrecznik Ksiega szczura
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • alter.htw.pl

  • [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
    .Jeœli nawet „m¹drzy" królowie i politycy doprowadzili swój kraj do upadku w³aœnie dlatego, ¿e zapomnieli o bojaŸni Pana, to owa sztuka rozró¿niania miêdzy dobrym a z³ym ziarnem zosta³a ju¿ zapocz¹tkowana przez ich mistrzów w jerozolimskich szko³ach m¹droœci.Katastrofa wygnania kaza³a mêdrcom Izraela zastanowiæ siê g³êbiej nad tym, co siê sta³o, kaza³a im wyci¹gn¹æ nowe wnioski z tragicznych wydarzeñ.Tote¿ w tym samym czasie, kiedy kap³ani tworzyli w³asn¹ wizjê dziejów narodu wybranego (por.s.109, 180, 205), mêdrcy podjêli równie¿ w³asn¹, oryginaln¹ refleksjê.Klêska przysz³a, bo lud Bo¿y nie umia³ byæ ,,m¹dry", nie potrafi³ wytrwaæ w przyjaŸni z Panem, w owej wspólnocie ¿ycia i mi³oœci, jak¹ stanowi³o ofiarowane mu Przymierze.Czy jednak m¹droœæ jest w ogóle osi¹galna dla cz³owieka, którego serce tak ³atwo sk³ania siê do z³ego? I tutaj mêdrcom przyszli z pomoc¹ prorocy, g³osz¹c, ¿e Bóg sam odmieni serce Izraela i wypisze na nim Nowe Przymierze*.W tej perspektywie tak¿e i M¹droœæ bêdzie stawaæ siê w coraz wiêkszej mierze darem przychodz¹cym od Boga i przemieniaj¹cym serca ludzkie, lecz mimo wszystko pozostanie te¿ nadal czymœ, czego cz³owiek musi powoli siê uczyæ i sam w sobie wypracowywaæ.Jest darem Boga, chocia¿ nie Bogiem, cech¹ cz³owieka, chocia¿ nie ca³kowicie ludzk¹.Jako M¹droœæ Jahwe przybiera w pewnych tekstach rysy zadziwiaj¹co osobowe.**Tak wiêc trzeba by³o a¿ gorzkich doœwiadczeñ wygnania, aby myœl mêdrców mog³a w pe³ni dojrzeæ w Izraelu.Dlatego te¿ dopiero po powrocie w Jerozolimie kszta³tuj¹ siê ostatecznie wszystkie ksiêgi biblijne zaliczane do literatury m¹droœciowej, nawet te, które - jak Ksiêga Przys³Ã³w - stanowi³y w znacznej czêœci opracowanie materia³Ã³w bardzo starych.Do nich to w³aœnie nale¿y tak¿e Ksiêga Hioba***.Kiedy siê j¹ po raz pierwszy czyta, mo¿na odnieœæ wra¿enie, ¿e jest jednolit¹ ca³oœci¹.Jeœli jednak przyjrzymy siê nieco bli¿ej, to wra¿enie to szybko pryska.Nie ulega w¹tpliwoœci, ¿e Ksiêga ta ma za sob¹ historiê d³ug¹ i doœæ skomplikowan¹.Najstarsze w niej to* Jeremiasz, Ezechiel, na swój sposób równie¿ Drugi Izajasz, por.s.153-154,200-202.** Por.Hi 28; Prz 8,22-30; Syr 24,1-22; Mdr 7,22-30.*** Jeœli nie zaznaczono inaczej, to wszystkie cytaty z tej Ksiêgi pochodz¹ z przek³adu Czes³awa Mi³osza, Pary¿ 1980.235 236Prolog (1-2) i Epilog (42,7-17), oba pisane proz¹, które pierwotnie stanowi³y zapewne jedn¹ bardzo dawn¹ opowieœæ o cierpi¹cym niewinnie Sprawiedliwym.Wszystko tu by³o jeszcze proste i zrozumia³e.Bóg zezwala Szatanowi poddaæ pobo¿nego Hioba straszliwej próbie: traci on wszystkie swoje dzieci i ca³y maj¹tek, a wreszcie zostaje obsypany z³oœliwym tr¹dem „od palca stopy a¿ do czubka g³owy".Hiob zdaje jednak zwyciêsko ten okrutny egzamin.A kiedy w³asna ¿ona wzywa go, by z³orzeczy³ Bogu, odpowiada jej zdecydowanie: „Mówisz, jak kobieta szalona.Dobro przyjêliœmy z rêki Boga.Czemu z³a przyj¹æ nie chcemy?" (Hi 2,7-10).Wobec takiej nieugiêtej wiernoœci Bóg przywraca Hiobowi zdrowie, pomna¿a jego maj¹tek i daje mu jeszcze siedmiu synów i trzy córki, a tak¿e pozwala, by do¿y³ w pomyœlnoœci lat stu czterdziestu i ogl¹da³ swoje wnuki i prawnuki a¿ do czwartego pokolenia.Ca³a ta historia by³a doskona³¹ ilustracj¹ g³oszonej przez mêdrców zasady, ¿e Bóg nie tylko ka¿e wszystkich wystêpnych, lecz i nagradza sprawiedliwych, a czyni to oczywiœcie w czasie ich ziemskiego ¿ycia, bo poza grób nadzieja Izraela wówczas jeszcze nie siêga³a.Doœwiadczenie jednak bardzo czêsto owej zasadzie zaprzecza³o.Bêdzie nad tym ubolewa³ tak¿e psalmista:Omal¿e nie potknê³y siê moje nogi, omal¿e nie zachwia³y siê moje kroki! Pozazdroœci³em bowiem bezbo¿nym, ujrzawszy pomyœlnoœæ grzeszników, gdy¿ omijaj¹ ich wszystkie cierpienia, a cia³o maj¹ zdrowe i pe³ne.Nie doznaj¹ ludzkich utrapieñ i razem z innymi nie cierpi¹ [Ps 73,2-5].Równie¿ autor naszej Ksiêgi Hioba dostrzega³ ca³¹ s³aboœæ tradycyjnej tezy.Zapragn¹³ zatem podj¹æ ten temat po swojemu.Jako wielki poeta przeczuwa³, byæ mo¿e, i¿ poezja jest zdolna powiedzieæ nieraz wiêcej ni¿ wszelkie m¹dre rozwa¿ania, a jako pokorny mi³oœnik Boga wiedzia³ chyba z w³asnego doœwiadczenia, co spotkanie z Nim oznacza dla cz³owieka.Postanowi³ wykorzystaæ star¹ opowieœæ o Hiobie.Rozbi³ j¹ w tym celu na dwie czêœci, a miêdzy powsta³y w ten sposób Prolog i Epilog wstawi³ swój w³asny, genialny poemat o niezawinionym cierpiê- niu, bêd¹cy niby wielk¹ rozpraw¹ ze sprawiedliwoœci¹ Boga.W³¹czy³ przy tym w Prolog i Epilog tak¿e wzmianki o trzech przyjacio³ach Hioba, gdy¿ byli mu oni potrzebni jako rozmówcy bohatera.Poemat zaczyna siê ¿a³osn¹ skarg¹ Hioba przeklinaj¹cego dzieñ swoich narodzin (Hi 3), nastêpnie przechodzi jednak w wielki dialog, a mo¿e raczej ca³¹ seriê dialogów miêdzy cierpi¹cym Sprawiedliwym a jego trzema przyjació³mi (Hi 4—27), aby po nowym, szerzej rozbudowanym monologu Hioba zakoñczyæ siê wreszcie klasyczn¹ teofani¹ - spotkaniem Boga z Hiobem (Hi 38,1-42,6).Nieco póŸniej mo¿e ten sam autor, ale raczej chyba ktoœ inny, dorzuci³ trzy mowy jeszcze jednego przyjaciela imieniem Elihu (Hi 32-37).Na koñcu, zapewne dopiero w IV lub nawet III w., zosta³ dodany Hymn o M¹droœci (Hi 28).Tak przynajmniej widzi kszta³towanie siê Ksiêgi Hioba jej œwietny znawca, Jean Leveque, profesor Instytutu Katolickiego w Pary¿u.I w³aœnie przez niego sporz¹dzony wykres ilustruje ten proces w sposób szczególnie przejrzysty:WARSTWY LITERACKIE KSIÊGI HIOBA*ramowa opowieœæ prozaiczna (X-IX w.?)IV-III w.* Wg CE 53, s.6.237 238Kim by³ autor Ksiêgi Hioba? Nie wiemy o nim nic, nie znamy nawet imienia, a jeœli powstanie jego dzie³a umieœciliœmy za francuskim biblist¹ w po³owie V w., to trzeba wiedzieæ, ¿e inni uczeni datuj¹ je te¿ na wieki VI lub IV.Godny z pewnoœci¹ uwagi jest fakt, ¿e w ca³ej Ksiêdze brak jakiejkolwiek wzmianki o Przymierzu, dynastii Dawidowej, Œwi¹tyni czy Syjonie.Trzej przyjaciele Hioba pochodz¹, jak siê zdaje, z Edomu, s¹ zatem cudzoziemcami, a jedynie ów tajemniczy czwarty, Elihu, nosi imiê niew¹tpliwie hebrajskie.Sam Hiob mieszka ,,w ziemi Uz", a wiêc równie¿ w Edomie.Prorok Ezechiel (Ez 14,14) wymienia go wraz z dwoma innymi sprawiedliwymi mê¿ami, nie-Hebrajczykami: Noem i Danelem (nie Danielem, lecz w³aœnie Danelem, znanym nam dzisiaj z tekstów z Ugarit, legendarnym mêdrcem fenickim).Jednym s³owem, ¿aden z bohaterów Ksiêgi (z wyj¹tkiem mo¿e Elihu?) nie jest Izraelit¹.Wysuwano zatem nawet hipotezê, ¿e orygina³ Ksiêgi Hioba zosta³ napisany po aramejsku lub po arabsku, a do Biblii trafi³ tylko hebrajski przek³ad, uzupe³niony byæ mo¿e póŸniejszymi dodatkami.Hipotezy tej nie da siê jednak obroniæ [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • aceton.keep.pl
  • 
    Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Kawa była słaba i bez smaku. Nie miała treści, a jedynie formę. Design by SZABLONY.maniak.pl.