Zelazny Roger Amber 07 Krew Amberu
rozdzial 07 (91)
141 07 (10)
rozdzial 07 (286)
rozdzial 07 (268)
rozdzial 07 (162)
rozdzial 07 (228)
rozdzial 07 (153)
rozdzial 07 (230)
Wylde Thomas Czarna jasnoÂść
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. - Masz rację.Niemniej teraz, kiedy komputer znalazł miejsce, wktórym ta planeta powinna się była znajdować dwadzieścia tysięcy lat temu, możnaobliczyć współrzędne, które określają jej obecne położenie.Posługując sięwspółrzędnymi z poprawką czasową, którą mogłem wnieść tylko w oparciu o mapęgwiezdną, możemy teraz spróbować znaleźć naszą planetę nie na mapie, ale wGalaktyce. - Ale założyłeś, że ten Zakazany Świat poruszał się z pewnąprzeciętną prędkością - powiedziała Bliss.- A jeśli ta prędkość była inna? Wtakiej sytuacji te współrzędne będą nieprawdziwe. - Owszem, ale opierając się na pewnej przeciętnej prędkości,otrzymaliśmy współrzędne, które na pewno są bliższe faktycznym współrzędnym niżte bez poprawki czasowej. - Masz tylko taką nadzieję - powiedziała Bliss zpowątpiewaniem. - Właśnie - rzekł Trevize.- Mam taką nadzieję.A terazpopatrzmy na rzeczywisty obraz Galaktyki. Bliss i Pelorat wpatrywali się z napięciem w ekran, podczas gdyTrevize (być może po to, aby zmniejszyć swoje własne napięcie i odwlec chwilęrozpoczęcia) mówił spokojnie, jak gdyby prowadził wykład: - Obserwować rzeczywistą Galaktykę jest o wiele trudniej.Mapakomputerowa jest tworem sztucznym, z którego można wyeliminować rzeczynieistotne, ale istniejące w rzeczywistości.Jeśli obraz przesłania mi jakaśmgławica, to mogę ją usunąć.Jeśli nie odpowiada mi kąt widzenia, to mogę gozmienić.I tak dalej.Natomiast prawdziwą Galaktykę muszę przyjmować taką, jakajest i jeśli chcę coś zmienić w obrazie, to muszę się dosłownie, fizycznieprzenieść w przestrzeni, co oczywiście zabiera o wiele więcej czasu niż inneustawienie mapy. Kiedy to mówił, ekran ukazał chmurę gwiazd.Było ich tak wiele,że przypominały lśniącą górę pudru. - To część Drogi Mlecznej, widziana pod dużym kątem.Chcę,oczywiście, zobaczyć to, co jest na pierwszym planie.Jeśli powiększę pierwszyplan, to, w porównaniu z nim, zniknie to, co jest w tyle.Miejsce, któreokreślają współrzędne, znajduje się dość blisko Comporellona, tak że powinno misię udać uzyskać powiększenie tej części odpowiadające obrazowi, który namukazała mapa.Teraz, jeśli zdołam przez odpowiedni czas utrzymać nerwy na wodzy,przekażę komputerowi konieczne polecenie.Start! Chmura gwiazd powiększyła się, a więc pozornie zbliżyła, takszybko, że tysiące gwiazd pomknęły na boki, a patrzący doznali wrażenia, że lecąw stronę ekranu i cała trójka instynktownie odsunęła się, chcąc uniknąć z nimizderzenia. Pojawił się poprzedni obraz, już nie tak ciemny jak na mapie,ale pół tuzina gwiazd znajdowało się na starych miejscach.Blisko środka widaćjednak było inną gwiazdę, świecącą o wiele jaśniej niż pozostałe. - Jest - szepnął z podziwem Pelorat. - Może.Polecę komputerowi przeanalizować jej spectrum.-Nastąpiła dłuższa przerwa, po czym Trevize powiedział: - Klasa spektralna G-4,co znaczy, że jest nieco mniejsza i ciemniejsza niż słońce Terminusa, alejaśniejsza od słońca Comporellona.Na komputerowej mapie Galaktyki nie powinnobrakować żadnej gwiazdy klasy G.A ponieważ tej akurat brakuje, to fakt tenprzemawia za tym, że może to być słońce, wokół którego krąży nasz ZakazanyŚwiat. - Czy istnieje możliwość, że wokół tej gwiazdy nie krąży żadnaplaneta nadająca się do zamieszkania? - spytała Bliss. - Myślę, że tak.W takim przypadku spróbujemy odnaleźćpozostałe dwa Zakazane Światy. - A jeśli i one okażą się fałszywym alarmem? - To spróbujemyczego innego. - Na przykład czego? - Sam chciałbym to wiedzieć - odparł ponuro Trevize.następny [ Pobierz całość w formacie PDF ]
