Komuda Jacek Czarna Cytadela




	Index Jordan Robert Kolo Czasu t 6 cz 2 Czarna Wieza Gleen Cook Czarna Kompania Wylde Thomas Czarna jasnoć 207 13 (5) 11 2 (5) 02 Krucjata Bourna Nastanie nocy (12) 14 (442) SANKTUS (7) Sienkiewicz Henryk Potop zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl materaceopole.pev.pl	[ Pobierz całość w formacie PDF ] .Paleodyjski miecz przeci�� ze �wistem powietrze iskrzesawszy snop iskier, odbi� si� jak po uderzeniu wnajtwardsz� ska��.W tej samej chwili straszliwa si�aodrzuci�a Erlofa pod �cian�.Upad�, nie wypu�ci� jednakbroni.Podniós� si� obola�y, a gigantyczna sylweta sz�a ju�na niego.Nie w�tpi�, �e walczy z przeciwnikiem zbudowanym zkamienia.Nie wiedzia� wszak�e, czy ma do czynienia zestatu�, o�ywion� magi�, czy te� z demonem w rodzaju tych,jakie przyzywali na swoje us�ugi birvantyjscy czarownicy.Posadzka dudni�a pod nogami potwora.Bezkszta�tne r�ce wyci�gn�y si� w jego kierunku.Odskoczy� i zacz�� obchodzi� sarkofag.Demon szed� za nim,Erlof cofa� si� coraz szybciej, nie znajduj�c w my�lach�adnego wyj�cia z tej fatalnej sytuacji.Ostrze miecza znów uderzy�o w wyci�gni�t� kamienn� r�k�.Tylko zad�wi�cza�o i odbi�o si� z trzaskiem.Erlof znowuodskoczy� i dostrzegaj�c ci�ki kamie� le��cy na pod�odze,uchwyci� go i cisn�� z rozpacz�.Ugodzony demon zatrzyma�si� na moment, a Erlof wykorzysta� t� chwil�, aby zebra�si�y.A wi�c nie mia� wyj�cia.Skoro tak.Gdy przeciwnikznów ruszy� w jego kierunku, rycerz poczu�, �e ogarnia goszale�stwo.Zm�czenie, obrzydzenie i strach n�kaj�ce m�odego woja ju�od paru godzin, zaowocowa�y raptem w�ciek�o�ci�.Zezwierz�cym rykiem, nie bacz�c ju� na nic, b�yskawicznierzuci� si� na wroga.Od�upywane kawa�ki ska�y rozpryskiwa�ysi� woko�o, gdy par� naprzód.Potwór cofn�� si� pod grademuderze�; ale jego �apa, zako�czona czterema kamiennymiszponami, spad�a na he�m rozszala�ego rycerza.Blachawygi�a si� i Erlof na chwil� straci� równowag�.Padaj�crozpaczliwie pchn�� od do�u.Poszczerbiona klinga ze�lizn�asi� po ciele bestii, gigantyczne ramiona rozwar�y si�, abyzmia�d�y� rycerza w u�cisku, lecz Erlof ostatkiem si�skoczy� w bok.Demon obróci� si�.Rycerz ci�ko dysz�c, oparty osarkofag ujrza� raptem tu� przed sob� spowit� prochemrozsypuj�cej si� tkaniny czaszk� Monevora.Przed oczymab�ysn�y mu rozwarte w trupim grymasie szcz�ki i zamkni�teoczy zmar�ego.Od widoku tych szcz�tków spad�o na Erlofatakie znu�enie, strach i zw�tpienie, jakiego nigdy jeszczenie do�wiadczy�.Zrozumia�, �e jeszcze chwila, a zginie iwówczas znów zad�wi�cza�y mu w uszach s�owa Arstata.Otrz�sn�� si� z martwoty i ci�� pot�nie.Ostrze przeszy�o istrzaska�o po�ó�k�y szkielet; p�k�a i rozpad�a si� czaszkapokryta zasuszon� skór�, a miecz zazgrzyta� o dno kamiennejtrumny.Wiedziony instynktem przetoczy� si� w k�t sali; bro�wypad�a mu z r�ki.Wsparty na �okciach le�a� wpatrzony wkoszmar rozgrywaj�cy si� na �rodku pomieszczenia.Niezwyk�ajasno�� wydobywa�a si� z sarkofagu.Bia�e �wiat�o o�lepia�otak straszliwie, �e musia� mru�y� oczy.W kr�gu niesamowitejpo�wiaty zjawi�a si� posta� w czarnych szatach, która pochwili rozwia�a si� jak dym.Zapad�y ciemno�ci, a �ciany ipod�oga zadr�a�y gwa�townie; z�owieszczy ryk wype�ni�powietrze, z sufitu zacz�y sypa� si� od�amki muru,wype�niaj�c sal� py�em, kurzem i ha�asem.Posadzka dygota�acoraz gwa�towniej, on za� le�a� oszo�omiony nag�o�ci�wydarze�.Na ziemi� zacz�y wali� si� pos�gi, grube p�yty ze �ciani w ko�cu wielkie od�amy skalne.Traci� ju� �wiadomo��, gdynagle pod wp�ywem wstrz�sów zapad�a si� jedna z kasetpokrytych p�askorze�bami ukazuj�c schody.Nie wiedzia� kiedy i jak zerwa� si� i podniós� miecz.Wchwil� potem p�dzi� w gór� po zakurzonych stopniach.Wszystko doko�a dygota�o coraz gwa�towniej.G�uchy huk,dobiegaj�cy z do�u, nabra� jeszcze wi�kszej si�y, gry Erlofdotar� do wielkiej, kamiennej p�yty u szczytu schodów.Uchyli�a si� pod jego naporem, otwieraj�c drog� do komnatype�nej zwa�ów gruzu.Tak�e tu, na powierzchni, wyczuwa�o si�dr�enie gruntu, tote� nie bacz�c na nic Erlof pu�ci� si�p�dem w kierunku ja�niejszego prostok�tu drzwi.Przebieg�przez kilka pomieszcze�, a� w ko�cu niby we �nie wypad� napomniejszy dziedziniec, wbieg� do ciemnego przej�cia ipogna� ku bramie.By�a najciemniejsza godzina przed �witem.Ksi�yc wisz�cyponad lasem rysowa� w ciemno�ci kszta�t fortecznego muru,nie rozja�niaj�c jednak placu poro�ni�tego drzewami.Wewrotach nie by�o kraty, nie wida� te� by�o cia�a Arstata.Czuj�c jak dusi go wal�ce mocno serce, Erlof przemkn�� przezbram�, zbieg� na dó� w�sk� �cie�k� pomi�dzy drzewami i, gdyby� ju� w lesie, upad�.Za nim rozleg� si� g�uchy grzmotjakby burzy przetaczaj�cej si� po niebie.Zabrzmia�gwa�townie, a potem zapanowa�a cisza.W mroku otaczaj�cym Erlofa zadrga� p�omie�.Co� pozbawia�ogo spokoju, wyci�ga�o z koszmaru.By wci�gn�� w nowy?Najpierw uczu� czyje� palce zaci�ni�te na ramieniu, potemgwar g�osów dooko�a.Poczu�, a potem zobaczy� promienies�o�ca padaj�ce na twarz.Otworzy� oczy.Otaczali go skrzydlaci woje w poz�acanychzbrojach.- Przecie� to rotmistrz Erlof - powiedzia� znajomy g�os.Spojrza� w jego kierunku i dostrzeg� obrysowan� s�o�cemposta� rycerza.- Onotheon - wyszepta�.- Erlof! - krzykn�� kto� znowu.Jeszcze sekunda i Erlof trzyma� w ramionach cia�o Dyany.Onotheon chrz�kn�� i zdziwiony powiód� wzrokiem pookolicy.- Twoja kobieta - mrukn�� widz�c, �e Erlof patrzy naniego wyczekuj�co - sprowadzi�a nas tutaj.Jecha�em doCleynor; znale�li�my j� zemdlon� na drodze.Gdy przysz�a dosiebie, zacz�a b�aga� o pomoc.Po�pieszyli�my na wskazanemiejsce, lecz chocia� wielokrotnie przeszukiwali�my ca�ylas, znale�li�my ci� dopiero teraz.Co tu si� w�a�ciwiesta�o?- Czarna Cytadela - odpar� Erlof.- Trafili�my do CzarnejCytadeli.Revor, Arstat, Hellegren i Thorvald nie �yj�.Jejuda�o si� uciec, a ja zniszczy�em cia�o Monevora, w�adcyTavonu.Onotheon z pow�tpiewaniem pokr�ci� g�ow�.- Mówisz jak ob��kany.Nie widz� tu �adnej cytadeli -powiód� r�k� po okolicy, a rycerz ura�ony jegoniedowierzaniem, spojrza� na po�udnie i zd�bia�.Nie widzia�niczego oprócz faluj�cego jednostajnie lasu.- Tam by�y ruiny zamku! - rzuci� oniemia�y.- Przecie�chcieli�my zatrzyma� si� tam na noc!- Nie ma �adnych ruin - przerwa� Onotheon.- Nigdy nies�ysza�em, aby by�y w tej okolicy.Erlof wstrz�sn�� g�ow�.- Niczego nie rozumiem - powiedzia�.- Tam sta�a CzarnaCytadela, siedziba króla, którego pa�stwo podbili nasiprzodkowie.W odwecie jego duch zabija� wszystkich, którzytam trafili.Zniszczy�em go i, cho� to dziwne,nie mam pewno�ci, czy post�pi�em s�usznie.- Urwa�, a jegowzrok pad� na powiewaj�c� nad oddzia�em chor�giew z god�emPaleodii.- To wszystko wydaje si� snem - doda� cicho iukry� twarz w d�oniach.Jacek KomudaJACEK KOMUDAUrodzony 23.06.1972 r.w Warszawie, ucze� IV klasy LiceumOgólnokszta�c�cego im.Stefana �eromskiego.Wychowany naLemie ("Eden" by� pierwsz� powie�ci� jak� przeczyta�),interesuje si� fantasy i SF socjologiczn�.W planach studiapolonistyczne."Czarna Cytadela" jest debiutem Jacka.(mp) [ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl aceton.keep.pl

Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Kawa była słaba i bez smaku. Nie miała treści, a jedynie formę. Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL