Solski Paweł Ujawnienie Roberta Cavaliera Sieur de la Salle juniora
Jordan Robert Kolo Czasu t 4 cz 2 Ten Ktory Przychodzi Ze Switem
Jordan Robert Kolo Czasu t 2 cz 1 Wielkie Polowanie
Jordan Robert Kolo Czasu t 6 cz 2 Czarna Wieza
Forsyth Diabelska alternatywa
abc.com.pl 9
Koontz Dean R Polnoc
Rice Anne Godzina czarownic Tom 4
62 (25)
Glen Cook Cien w ukryciu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak to siê dzieje, ¿e badany wmówi sobie, i¿ jakieœ s³owo wystêpowa³o na liœcie? Wa¿ne jest przyjrzenie siê eksperymentowi nad rozpoznawaniem-i-.i._ ~.,.z punktu widzenia badanego.Dystraktor pojawia³ siê w wielu kontekstach i badanemu mo¿e pomyliæ siê inny kontekst z danym kontekstem listy.Anderson i Bower (1974; patrz rysunek 8.3) prezentowali s³owa na licznych listach.Badani czêsto s¹dzili, ¿e jakieœ s³owo pojawia³o siê na w³aœciwej liœcie, gdy wystêpowa³o na poprzedniej, co jest zgodne z pogl¹dem, i¿ badani czasami maj¹ k³opoty z okreœleniem kontekstu listy.Stwierdzaj¹, ¿e uczyli siê jakiegoœ s³owa, jeŸeli pojawi³o siê ono w kontekœcie podobnym do kontekstu uczenia siê.Badacze zasugerowali, ¿e mog¹ wyst¹piæ inne podstawy podejmowania decyzji na temat tego, czy jakieœ s³owo pojawi³o siê na w³aœciwej liœcie.Jak napisa³em wczeœniej, powszechnie uwa¿a siê, ¿e badani odwo³uj¹ siê do ogólnego poczucia znajomoœci danego s³owa; s³owo, które pojawi³o siê na s¹siedniej liœcie, mo¿e wydawaæ siê szczególnie znajome i badani mog¹ wywnioskowaæ, ¿e ju¿ je widzieli.S³owa z listy mog¹ wydawaæ siê znajome tak¿e z innych powodów i st¹d byæ Ÿród³em fa³szywych alarmów.Prawdopodobnie poza podobieñstwem kontekstu i poczuciem znajomoœci równie¿ inne czynniki wp³ywaj¹ na dokonywane oceny rozpoznawania.Te mo¿liwe podstawy rozpoznania sprawiaj¹, i¿ jakieœ s³owo mo¿e byæ uznane za wskazuj¹ce, ¿e by³o na liœcie.Na ogó³ s³owo, które znajduje siê na liœcie, silniej dowodzi, ¿e tam by³o, ni¿ s³owo, którego na liœcie nie by³o, ale czasami sytuacja ulega odwróceniu.Zaproponowano metodologiê zwan¹ teori¹ detekcji sygna³u dla modelowania tego, jak badani podejmuj¹ decyzje, gdy musz¹ dokonaæ rozró¿nienia pomiêdzy dwoma tego rodzaju bodŸcami.W przypadku pamiêci rozKryterium1 d'Dystraktory W³aœciwe elementyPrawid³owe Prawidiowe odrzucenia rozpoznania ·URysunek 8.4.Rozk³ad dowodów na rzecz w³aœciwych elementów i dystraktorów w eksperymencie nad rozpoznawaniempoznawczej zak³ada siê, ¿e wystêpuje rozk³ad pewnoœci przynale¿noœci do listy dla s³Ã³w, które s¹ na liœcie, i inny rozk³ad przynale¿noœci do listy dla dystraktorów.Rysunek 8.4 ukazuje te dwa rozk³ady jako rozk³ady normalne, jakimi na ogó³ s¹.Odzwierciedlaj¹ one prawdopodobieñstwo, ¿e jakieœ konkretne s³owo ma okreœlony poziom pewnoœci.Wiêkszoœæ s³Ã³w bodŸców ma wy¿szy poziom niŸ wiêkszoœæ s³Ã³w dystraktorów, ale zachodzi te¿ nak³adanie siê rozk³adów i niektóre dystraktory maj¹ wy¿szy poziom pewnoœci ni¿ niektóre bodŸce.Badani wybieraj¹ jakieœ kryterium oceny pewnoœci, takie, ¿e je¿eli s³owo jest powy¿ej tego kryterium, akceptuj¹ je, a je¿eli poni¿ej - odrzucaj¹.BodŸce powy¿ej punktu kryterialnego odpowiadaj¹ s³owom poprawnie rozpoznanym.Dystraktory powy¿ej punktu kryterialnego odpowiadaj¹ fa³szywym alarmom.Proporcje tych dwóch typów s³Ã³w mog¹ byæ zastosowane do oszacowania, do jakiego stopnia oddalone s¹ oba rozk³ady, w terminach odleg³oœci od œrodka rozk³adu bodŸców do œrodka rozk³adu dystraktorów.Ta odleg³oœæ jest mierzona w terminach odchylenia standardowego i czêsto okreœlana jako wskaŸnik d'3.Teoria detekcji sygna³u nie jest modelem ezoterycznym, który odnosi siê wy³¹cznie do tego, czy jakieœ s³owo by³o widziane na liœcie w trakcie eksperymentu nad pamiêci¹.Tego rodzaju oceny wystêpuj¹ stale przy podejmowaniu decyzji pamiêciowych.Gdy zastanawiamy siê, czy widzieliœmy ju¿ kogoœ wczeœniej, oceniamy pewne poczucie znajomoœci twarzy danej osoby i staramy siê podj¹æ decyzjê, czy jest to rodzaj znajomoœci, który powi¹¿emy z widzian¹ wczeœniej twarz¹, czy te¿ odzwierciedla ona znajomoœæ zwi¹zan¹ z now¹ twarz¹.Gdy próbujemy przypomnieæ sobie, czy byliœmy w jakimœ konkretnym miejscu, oceniamy, jak dalece podobne jest to miejsce do innych miejsc, w których byliœmy.Teoria detekcji sygna³u dostarcza po¿ytecznego sposobu modelowania takich decyzji.By³a ona równie¿ stosowana do opisu ocen sensorycznych, jak w przypadku s³yszenia cichego tonu, do którego to celu zosta³a pierwotnie opracowana.Ta analiza pamiêci rozpoznawczej wskazuje, ¿e osi¹gniêcia w teœcie rozpoznawania s¹ funkcj¹ tego, jak trudno jest odró¿niæ dystraktory od w³aœciwych bodŸców.Prawdopodobnie, gdyby bodŸcami by³y s³owa, a dystraktorami liczby, badani wykazywaliby bardzo dobr¹ pamiêæ rozpoznawcz¹.W takim przypadku oba rozk³ady by³yby bardzo od siebie oddalone.Gdyby dystraktory by³y bardzo podobne, pamiêæ rozpoznawcza okaza³aby siê s³aba.Na przyk³ad badani uzyskuj¹ niskie wyniki w testach rozpoznawania, w których dystraktory s¹ podobne pod wzglêdem semantycznym do bodŸców (Underwood i Freund, 1968).3 Massaro (1989) stanowi dobre Ÿródlo danych na temat tego, jak obliczaæ te wielkoœci.Teoria detekcji sygnalu mierzy pamiêæ rozpoznawcz¹ w terminach tego, jak oddalona jest przeciêtna pewnoœæ w od niesieniu do bodŸców od przeciêtnej pewnoœci dla dystraktorów.Wnioski na temat rozpoznawania i odtwarzaniaTa czêœæ rozpoczê³a siê od ogólnego stwierdzenia, ¿e rozpoznawanie daje lepsze efekty ni¿ odtwarzanie [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
