Pod redakcjš Charlesa E. Skinnera Psychologia wychowawcza (13)
Kurcz Ida Pamięć, uczenie się, język (13)
George Orwell Folwark zwierzęcy (13)
rok 2026 10 13
abc.com.pl 6
rozdzial 01 (246)
01 (561)
wiedza i zycie2
Chmielewska Joanna Wielki diament T 1 (4)
014 09 (6)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tradycja ta jednak zosta³a przerwana, Rzym zaœ wykorzysta³ mo¿liwoœæ tworzenia królów moc¹ w³adzy papieskiej.W 751 r.Pepin Krótki, w przymierzu z papie¿em Zachariaszem zapewni³ poparcie Koœcio³a dla swojej koronacji na króla Franków w miejsce Childeryka.D³ugo oczekiwany idea³ Koœcio³a ziœci³ siê – i od tego czasu królowie byli uznawani i koronowani tylko za poœrednictwem samozwañczej w³adzy Rzymu.I tak Pepin zosta³ królem z pe³nym b³ogos³awieñstwem papie¿a, a Childeryka odsuniêto.Przysiêga wiernoœci z³o¿ona przez Koœció³ rzymski w 496 r.królowi Chlodwigowi i jego nastêpcom zosta³a z³amana.Dwa i pó³ wieku póŸniej Koœció³ by³ ju¿ odpowiednio przygotowany do uzurpacji staro¿ytnego dziedzictwa merowiñskiego rodu i kontrolowania królestwa frankijskiego wyznaczaj¹c w³asnych królów.Biskupi publicznie upokorzyli Childeryka.Obciêto mu d³ugie w³osy, utrzymywane wedle tradycji nazirejskiej i osadzono go w klasztorze, gdzie zmar³ cztery lata póŸniej.I tak zaczê³a siê nowa dynastia frankijskich królów, Karolingów, nazwana tak od imienia ojca Pepina, Karola M³ota11.Nic zaskakuj¹cego w tym, ¿e “oficjalne" relacje z owych czasów by³y kompilowane przez watykañskich skrybów lub innych kronikarzy dzia³aj¹cych pod okiem Watykanu.Co nieuniknione, opowieœci o ¿yciu Dagoberta wyrugowano z kronik.Dopiero tysi¹c lat póŸniej wysz³y na jaw autentyczne fakty dotycz¹ce jego ¿ywota.Wtedy dopiero sta³o siê wiadome, ¿e Dagobert mia³ syna imieniem Sigebert, który zosta³ uratowany z r¹k majordoma w 679 r.Po morderstwie ojca zosta³ umieszczony w domu matki w Rennes-le-Chateau w Langwedocji.Gdy zmar³ Childeryk Sigebert (faktycznie Sigebert III), zosta³ hrabi¹ Razes, po babce ze strony matki, Wizygotce, Berze II.Wœród nastêpców z³o¿onych z tronu Merowingów by³ te¿ s³awny krzy¿owiec, Gotfryd z Bouillon, obroñca Grobu Œwiêtego.KRÓL ¯YDÓWPo klêsce zgotowanej przez Karola M³ota w latach trzydziestych VIII wieku Maurowie wycofali siê do miasta Narbonne w po³udniowej Francji, które sta³o siê ich twierdz¹, gdzie stawiali dalej opór militarny.By³o to trudne, acz wielce poci¹gaj¹ce wyzwanie dla Pepina Krótkiego, który stara³ siê uzyskaæ pomoc u zamieszkuj¹cych Narbonne ¯ydów.Wreszcie otrzyma³ j¹ - ale za s³on¹ cenê.¯ydzi zgodzili siê udzieliæ t wsparcia, jeœli Pepin zagwarantuje ustanowienie ¿ydowskiego królestwa w obrêbie terytorium Burgundii; królestwa, którego g³ow¹ bêdzie uznany nastêpca królewskiego domu Dawida12.Pepin zgodzi³ siê na ten warunek, a ¿ydzi pokonali Maurów i wygnali ich z miasta.¯ydowskie królestwo Septymanii stworzono w 786 r.Rozci¹ga³o siê od Nimes do granicy hiszpañskiej, z Narbonne jako stolic¹.Poprzednim zarz¹dc¹ regionu by³ Merowing, Teuderyk IV (Thier-ry), pozbawiony w³adzy w Neustrii i Burgundii przez Karola M³ota w 737 r.Teuderyk (znany Maurom pod imieniem Makira Teodory-ka) o¿eni³ siê z siostr¹ Pepina Krótkiego, Ald¹.To w³aœnie ich syn, hrabia Tuluzy, Wilhelm, w 786 r.wst¹pi³ na nowy tron Septymanii.Nie tylko pochodzi³ z Merowingów, ale by³ Uznanym Potentatem Judy, nosz¹cym w patriarchalnym uk³adzie w³adzy tytu³ “Izaaka".Syn Pepina, Karol, to w³adca, który zas³yn¹³ pod imieniem Karola Wielkiego.Król Franków od 771 r.i cesarz Zachodu od 800 r.z pe³nym przekonaniem potwierdzi³ prawo Wilhelma do dynastycznego panowania w Septymanii.To nadanie uzna³ równie¿ kalifat w Bagdadzie i, acz niechêtnie, tak¿e papie¿ Stefan w Rzymie.Wszyscy potwierdzili, ¿e król Wilhelm z domu Judy jest prawdziwym nastêpc¹ króla Dawida.Wilhelm cieszy³ siê szczególnie dobr¹ opini¹ na dworze Karolingów; zrobi³ te¿ b³yskawiczn¹ karierê wojskow¹.By³ zwolennikiem monastycznego ascetyzmu œw.Bernarda, ufundowa³ klasztor w Gellone.W 791 r.za³o¿y³ s³awn¹ Judaistyczn¹ Akademiê w Gellone pod wezwaniem œw.Wilhelma, co odkry³ kronikarz Œwiêtego Graala, Wolfram von Eschenbach.Najstarszy syn i nastêpca Wilhelma z ¿ony Guibourgii to Bernard, ksi¹¿ê Septymanii; pozostali potomkowie to Herybert, Bera i Teodoryk.Bernard zosta³ cesarskim szambelanem i pozycj¹ ustêpowa³ tylko cesarzowi z linii Karolingów.Od 829 r.by³ najwa¿niejszym mê¿em stanu Franków, o¿eni³ siê z córk¹ Karola Wielkiego, Dhuad¹, w cesarskim pa³acu w Aix-la-Chapelle w czerwcu 824 r.Mieli dwóch synów: Williama (ur.w grudniu 826 r.) i Bernarda (ur.w marcu 841 r.).William zosta³ wybitnym dowódc¹ wojskowym, a Bernard II kontrolowa³ Akwitaniê, rywalizuj¹c z królem Ludwikiem II o w³adzê i wp³ywy w regionie.Ponad 300 lat póŸniej linia dawidyjska nadal istnia³a na hiszpañskim po³udniu, chocia¿ królestwo straci³o status niezale¿nego pañstwa w pañstwie.W 1144 r.mnich z Cambridge, Teobald, zezna³ (wnosz¹c oskar¿enie o rytualne morderstwo przeciwko ¯ydom z Norwich):Najznakomitsi mê¿owie i rabini ¿ydowscy, którzy zamieszkuj¹ w Hiszpanii, zbieraj¹ siê w Narbonne mieszcz¹cym rezydencje króla i gdzie s¹ w wielkiej estymie.W 1166 r.kronikarz Beniamin z Tudela przekaza³, ¿e g³Ã³wni potomkowie Dawida nadal w³adaj¹ znacznymi dobrami:Narbonne jest staro¿ytnym miastem Tory13.S¹ tam mêdrcy, magnaci i ksi¹¿êta, a g³ow¹ ich jest Kalonymos, syn wielkiego ksiêcia Todrosa, b³ogos³awionej pamiêci, potomka domu Dawida, co potwierdza drzewo genealogiczne.Ma on spuœcizny i inne dobra ziemskie od w³adców kraju i nikt nie mo¿e go ich pozbawiæ.ŒWIÊTE CESARSTWO RZYMSKIEKról Karol Wielki znacznie poszerzy³ terytoria Franków i pokonawszy Sasów sta³ siê równie¿ królem Lombardów.W 800 r.papie¿ Leon III koronowa³ go na cesarza Zachodu.Dziêki temu manewrowi Koœció³ Rzymu zainaugurowa³ nowe imperialne w³adztwo – kontrolê nad terytoriami obejmuj¹cymi wiêksz¹ czêœæ zachodniej i œrodkowej Europy.Nastêpc¹ Karola Wielkiego by³ Ludwik I (Pobo¿ny), po œmierci którego w 840 r.jednoœæ Europy zosta³a zagro¿ona przez jego buntowniczych synów.Po trzech latach niepokojów królestwo rozbi³o siê na trzy czêœci, co potwierdzi³ traktat z Verdun (843).Œrodkowe królestwo obejmowa³o Italiê, Lotaryngiê i Prowansjê, na zachodzie by³a Francja, na wschodzie – Niemcy.Poza Karolem Wielkim – który uczyni³ z Francji agresywny pod wzglêdem politycznym i kulturalnym obszar – Karolingowie byli przewa¿nie w³adcami niekompetentnymi.Ich mo¿ni zyskali znaczn¹ niezale¿noœæ.Pozwolono Normanom najechaæ pó³nocn¹ Francjê i stworzyæ Normandiê.Ostatnim królem z dynastii Karolingów by³ Ludwik V (Piegowaty).Po nim nast¹pi³ Hugo Kapet, diuk Francji w 987 r., i da³ pocz¹tek nowej dynastii – dynastii Kapetyngów – która mia³a rz¹dziæ a¿ do 1328 r.Gdy Kapetyngowie objêli tron Francji, obieralny tytu³ cesarza przeszed³ na niemieckich królów z linii saskiej; od XI wieku cesarzami byli g³Ã³wnie cz³onkowie linii Hohenstaufenów.W swoim czasie osi¹gnêli oni tak¹ potêgê, ¿e wspó³zawodniczyli z papie¿em o supremacjê w Europie.G³Ã³wna dysputa wybuch³a w 1075 r.przyjmuj¹c postaæ sporu o inwestyturê.Spór toczy³ siê o to, kto ma prawo do mianowania biskupów w zamian za przysiêgê lojalnoœci.Podczas d³ugotrwa³ej walki przeciwko watykañskiej dominacji stronnicy antyrzymskich Hohenstaufenów stali siê znani jako Gibelini (od zamku w Waiblingen).Ich prorzymscy rywale to Gwelfowie (po Welfie, diuku Bawarii).Gibelinowie utrzymywali przewagê, a¿ Hohenstaufenów pobi³a w polu w 1268 r.papieska koalicja.Od tego czasu cesarstwo zyska³o miano Œwiêtego Cesarstwa Rzymskiego, a kolejnymi cesarzami byli niezmiennie Habsburgowie – rodzina pochodz¹ca z X-wiecznej Szwajcarii.Od 1278 r.Habsburgowie stali siê w³adcami Austrii, a w 1516 r.odziedziczyli równie¿ tron hiszpañski.Przez piêæ wieków byli najwybitniejszym domem Europy i rz¹dzili Œwiêtym Cesarstwem Rzymskim niemal nieprzerwanie a¿ do jego obalenia w 1806 r [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
