ENTER.1996 2001
bolesne
Issac Asimov Nemesis (2)
Abracham Cohen Talmud
rozdzial 03 (234)
Józef Ignacy Kraszewski Królewscy synowie
Christie Ahatha Dom nad kanalem (3)
Sienkiewicz Henryk Krzyżacy
IRR
wiedza i zycie2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeœli nawet Misztal figurowa³ w ich bazach, to pewnie pod fa³szywym nazwiskiem.Kuratorowi pozosta³o tylko liczyæ na ³ut szczêœcia.Zmienia³ co parê godzin uczesanie i koszulê, by nie zwracaæ uwagi antyterrorystów.Jeszcze trochê i go wylegitymuj¹.Drobnym krokiem do mêskiej toalety wszed³ ma³y, lekko zgarbiony mê¿czyzna.Czy¿by on? Jezus, Maria, to on! A wiêc jest sprawiedliwoœæ na tym œwiecie.Wed³ug obserwacji Widackiego w toalecie by³o jeszcze dwóch ludzi, nale¿a³o zatem poczekaæ.Pierwszy wreszcie wychodzi, jeszcze tylko ten Chiñczyk.No, nareszcie.Teraz!Misztal zapina³ rozporek.Nagle poczu³ przenikliwy ból w poœladku.W pierwszej sekundzie straci³ czucie w koñczynach, w drugiej osun¹³ siê na ziemiê.Chwila ciemnoœci.Znajoma twarz zafalowa³a Misztalowi przed oczami.Znajomy facet, który wlecze go do kabiny.- Có¿ za pomyœlny zbieg okolicznoœci, spadasz mi jak z nieba.K³ania siê Jan Widacki.W³aœnie dokona³em ma³ej iniekcji.Zdaje siê, ¿e u¿y³em twojego ulubionego narzêdzia, umrzesz za dwie minuty.Niestety, trucizna nie jest z grzybków.no, niewa¿ne, nie jestem specjalist¹.- Nag³ym ruchem kurator chwyci³ Misztala za grzywkê.Peruka oderwa³a siê z przeci¹g³ym mlaœniêciem.- Wiesz, najpierw by³em na ciebie wœciek³y, potem tylko zniecierpliwiony.Sporo mi namiesza³eœ w ¿yciu.Jak namolny insekt, który nie docenia szansy okna otwartego na wolnoœæ.Ty wracasz i k¹sasz, burzysz moje poczucie ³adu i sensu.- Misztal us³ysza³, ¿e ktoœ wchodzi do toalety.Chcia³ krzyczeæ, ale nie móg³ nawet drgn¹æ.Siedzia³ na zamkniêtym sedesie, trzymany za ucho przez oprawcê.Kolejne kroki, tym razem zmierzaj¹ce do wyjœcia.- Wybacz, ¿e mówiê ci ty, ale zgodzi³eœ siê na to w swoim czasie.Mam nadziejê, ¿e ju¿ nie czujesz bólu.Ni ma mientkiej gry, jak powiada nasz przyjaciel Nowak.¯egnaj.W istocie jego ofiara ju¿ nie ¿y³a.Widacki wyci¹gn¹³ z torby butlê ze stê¿onym kwasem solnym i ostro¿nie obla³ nim g³owê i d³onie trupa.Mia³ w torbie kilka innych specyfików - dla utrudnienia identyfikacji zw³ok powinien zniszczyæ tak¿e zêby.Straszny smród i gryz¹ce opary wype³ni³y kabinê, a w chwilê potem ca³¹ salê.Kurator wycofa³ siê pospiesznie.Wracaj¹c czu³ coœ w rodzaju ulgi albo nawet radoœci.Nie m¹ci³y jej nawet koguty radiowozów pêdz¹cych w przeciwnym kierunku.Mia³ teraz ochotê na d³ugi, bardzo d³ugi urlop, w zasadzie pierwszy od dziesiêciu lat.Zatrzyma³ wóz na poboczu.Wysiad³ i patrz¹c w niebo rozprostowa³ koœci.W³aœnie startowa³ samolot.- Brazylia? Czemu nie.Sebastian WójcikSEBASTIAN WÓJCIKUrodzi³ siê 5 kwietnia 1972 roku, mieszkaniec Trawnik na LubelszczyŸnie, absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, czytelnik "F" i "NF" od pierwszego numeru.Wspó³pracowa³ z pras¹, próbowa³ si³ w innych mediach (m.in.w kablówce Aster City), otar³ siê o bran¿ê handlow¹, obecnie pracuje za granic¹ jako pilot-rezydent.O urynkowionym represyjnym systemie prawnym pisa³ za komuny Andrzej Zimniak ("Ornitologia", "F" 2/86) - pomys³ Wójcika jest zewnêtrznie podobnym ale ideowo kompletnie odmiennym owocem czasu wolnoœci.Inspiracj¹ do opowiadania - wyjaœnia autor w liœcie do redakcji - by³y dla mnie koncepcje pewnego polityka.Nie po raz ostatni, jak s¹dzê, gdy¿ jest to cz³owiek o bujnej fantazji.(mp) [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
