czesc 01 rozdzial 01
czesc 04 rozdzial 04
czesc 02 rozdzial 03 (3)
czesc 05 rozdzial 03 (2)
czesc 05 rozdzial 01 (3)
rozdzial 05 (206)
rozdzial 07 (91)
rozdzial 02 (20)
rozdzial 05 (14)
rozdzial 09 (214)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rozdział XIIIRozdział XIIIODPOWIEDZ NA DWA ZARZUTY1.Podobno do masonerii należeli wybitni obywatele kraju jak np.książę de Richelieu.Jeśli masoneriajest tak zgubna, jak powiadacie, jak wytłumaczyć tę ich przynależność?Odpowiedź:a) Wybitnymi obywatelami kraju bywali również protestanci i agnostycy.Stwierdzenie tego faktu nie daje żadnych podstaw do zmiany sądu o błędach protestantówi agnostyków i o ich szkodliwych nieraz działaniach na płaszczyźnie politycznej.b) Masoneria do mistrzostwa rozwinęła sztukę przykrywania swychostatecznych celów dekoracyjną przesłoną filantropii.Łatwo zrozumieć, że wybitneosobistości, mało w tych kwestiach zorientowane, nazbyt pochłonięte swymi obowiązkami,mogły być po prostu wprowadzane w błąd.2.Jak można wierzyć w przemożne wpływy masonerii w polityce, skort) się widzi masonów wyznających całkiemodmienne poglądy polityczne - od prawicy, nawet skrajnej, do skrajnej lewicy?Odpowiedź:a) Najpierw stwierdźmy pewien fakt, a podkreśla go mason Jean-Andrć Faucher: "W takich kwestiach, jak Wielka Rewolucja,sprawa Dreyfusa, Front Ludowy, osoba i polityka de Gaulle'a, masoni zawsze wybieraliwręcz odmienne opcje na planie politycznym "l.141 Oceńmy teraz te różnice na tle politycznym w świetle tych oto wypowiedziJ.A.Fauchera:Okres Restauracji i Monarchii Lipcowej (1815-1848)Owo zróżnicowanie politycznemoże niechcący stać się przyczyną wypadków o znaczeniu historycznym.Tak naprzykład, w r.1835, masoni, którzy pomagali Fieschi'emu skonstruować maszynępiekielną, nie mogli przewidzieć, że wśród ofiar zamachu na bulwarze Beaumarchaisznajdzie się marszałek Mortier, wielki inspektor Wielkiego Wschodu Francji.Podobnie fakt, że na czelerządów między r.1815 i 1847 stali masoni, jak książęta Richelieu, Decazes iGuisot, wcale nie przeszkodził masonom czynnie angażować się "w spisku czterechsierżantów" w La Rochelle i w innych spiskach wojskowych, zawiązywanychprzez oficerów-bonapartystów lub karbonariuszy"2.Okres Komuny Paryskiej (1871)M.Zeller, gorący wielbicielKomuny Paryskiej z r.1871, jest świadom tego wszystkiego, o czym poinformowaligo masoni.Większość przywódców powstania paryskiego to byli masoni: Jean--BaptisteClement, autor Temps des Cerises (Czasu czereśni), Felix Pyat, CharlesBeslay, Francis Jourdre, któremu udało się zbiec z zesłania na ciężkie robotyrazem z dziennikarzem Rocheforfem, Emile Eudes, który podpalił pałac w Tuilleriachpodczas krwawego tygodnia majowego, uczony Gustave Flourens, który zginął odciosu szabli wersalskiego żandarma, Jules Valles, Gaston Cremieux.Inni wstąpilido masonerii już na wygnaniu.Czy wobec tego można uznać,że Komuna Paryska ucieleśniała ideał całej paryskiej masonerii?Na przykład socjalista LouisBlanc, członek londyńskiej loży "Les Philadelphes", odmówił awanturowaniasię z rebeliantami i pozostał w Wersalu w ciągu 72 dni rewolucji.1 Jean-AndreFaucher, La franc-mafonnerie face aux povoirs, s.72.2 Tamże, s.73.142Wielu również masonów należałodo rządu wersalskiego, a generał Montaudon, który wydał rozkaz zaatakowaniabarykad, też był inicjowanym3.Po klęsce 1870Rouget de Lisie, twórcaMarsylianki, i Eugene Pottier, autor słów Międzynarodówki, obaj byli masonami.Ci, którzy dzisiaj, wraz z Zellerem, skłaniają się ku Międzynarodówce Socjalistycznej,nie powinni zapominać, że po klęsce roku 1870 pragnienie rewanżu inspirowałowszystkie prace paryskiej loży "Alsace-Lorraine" (Al-zacja-Lotaryngia),należeli zaś do niej np.marszałek Joffre, pisarze Erckmann i Chatrian i ostatniprefekt Strasburga, Valentin4.Rok 1980Gdy wielki mówca WielkiejLoży Francji zgłasza akces do giscardowskiego mera wielkiego miasta na południowymzachodzie kraju, a tejże loży wielki skarbnik opowiada się za socjalistycznymmerem wielkiego miasta na północy, należy przypuścić, że tego, co ich łączyw kręgu inicjatycznym, różnice polityczne bynajmniej nie naruszają5.Jest przecież stałą wytyczną działalności masońskiej umieszczać masonówzarówno w kręgach władzy, jak i w opozycji.b) Sprawa wyjaśnia się bez trudności, gdy się sobie przypomni, żemasoneria o wiele mniej troszczy się o pełna napięć bieżącą politykę, aniżelio długofalowe oddziaływanie na opinię (porównaj rozdział VIII powyżej).Jejzależy na tym, by się znajdować w awangardzie ścierania się idei, by wypracowywaći upowszechniać "nowe wartości cywilizacyjne".Dzięki temu potrafiona mobilizować w tym właśnie kierunku, tzn.dla modelu społeczeństwa w pełnilaickiego, ludzi podzielających jej znane opcje polityczne, jak również wykorzystywaćdla triumfu swych idei ruchy polityczne jak najbardziej odmienne.3 Tamże, s.72.4 Tamże, s.74.5 Tamże, s.72.143Na dowód słuszności tego sądu zacytujmy okultystyczny przegląd Levoile d'Isis (Zasłona Izydy), styczeń 1933: ".Chociaż niektóre z tychorganizacji, między innymi te bardziej peryferyjne, pozostają we wzajemnejopozycji, to w niczym nie zdoła naruszyć jedności efektywnego kierownictwa,ponieważ rzeczywiste kierownictwo znajduje się poza układami opozycyjnymi.Siły, które ze sobą walczą, wszystkie, choćby i bezwiednie, i wbrew swej woli,są mimo to posłuszne jedynemu kierownictwu, którego istnienia nawet nie podejrzewają"6.W przypadku Komuny Paryskiej, jedno wspólne kierownictwo i wspólnydalekosiężny cel, istniejące ponad podziałami miedzy Wersalem a komunardami,stały się bardziej dostrzegalne z upływem czasu.Wiadomo przecież ogólnie, żedla obalenia ładu chrześcijańskiego w jakimś społeczeństwie jedną z metod najbardziejskutecznych jest zaognianie konfliktów społecznych do tego stopnia, iż zdająsię być nie do rozwiązania, z jednoczesnym popieraniem obu przeciwstawnych sobieobozów. 6 Cyt.przez J.Ploncarda d'Assac,Le secret des francs-mafons, s.57.144 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
