[ebook pl.SMP] (psychologia) cialdini raobert wywieranie wpływu na ludzi teoria i pra
Pod redakcjš DRA N. HUM. Grzegorza Zalewskiego Kontrowersje w psychologii i filozofii medycyny
Aronson Elliot, Wilson Timothy D., Akert Robin M. Psychologia społeczna (11)
Dodziuk Anna Psychologia podręczna Częœć III Pokochać (12)
Szmidt Krzysztof J. Psychologia podręczna Częœć V Elementarz twórczego myslenia
Strelau Jan, redaktor naukowy Podręcznik akademicki Podstawy psychologii
CH14 (21)
Frankl Viktor E. Psychoterapia dla każdego (5)
Nienacki Zbigniew Pan Samochodzik i zagadki Fromborka
Ptak Słońca
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po drugie - zadaniem diagnozy jest wykrycie le¿¹cych u podItaw zaburzeñ zachowania dysfunkcji psychicznych, np.zaburzeñ pro0esów orientacyjnych lub emocjonalno-motywacyjnych, które unietrio¿liwiaj¹ mu zaspokajanie potrzeb i rozwi¹zywanie problemów ¿yCiovtbych.1 Psychologia kliniczna.Op.cit., s.82!26 27Po trzecie - diagnoza okreœla, jaki udzia³ w genezie zaburzeñ mia³y mechanizmy psychologiczne, tzn.w jakim stopniu zaburzenia uwarunkowane s¹ czynnikami sytuacyjnymi, a w jakim wyp³ywaj¹ z zaburzeñ osobowoœci.W jakim stopniu zosta³y zdeterminowane organicznie, a w jakim psychologicznie poprzez czynniki œrodowiskowe.Ostatecznie, zadaniem diagnozy jest przygotowanie materia³u informacyjnego i zaleceñ do opracowania programu terapii oraz sformu³owanie prognozy.Diagnozowanie, czyli postêpowanie diagnostyczne psychologa klinicznego, ma - zdaniem A.Lewickiego - formê zbli¿on¹ do badania naukowego zastosowanego do rozwi¹zywania praktycznych problemów klinicznych'.W toku badania psycholog: a) stawia problem, b) wysuwa hipotezy, czyli prawdopodobne rozwi¹zanie problemu, c) sprawdza hipotezy przez zastosowanie odpowiednich metod badawczych.Na wstêpie psycholog formu³uje problem, np.dlaczego badane dziecko w wieku 5 lat nie potrafi odwzorowywaæ prostych figur geometrycznych.Nastêpnie na podstawie informacji zebranych przy u¿yciu metod klinicznych: wywiadu, obserwacji i analizy wytworów dziecka, formu³uje hipotezê dotycz¹c¹ przyczyn trudnoœci dziecka w rysowaniu, np.ma³a sprawnoœæ motoryczna r¹k.W dalszym etapie postêpowania diagnostycznego psycholog weryfikuje tê hipotezê przez zastosowanie metod eksperymentalnych, np.testów psychologicznych do oceny sprawnoœci ruchowej r¹k lub eksperymentu okreœlaj¹cego szybkoœæ uczenia siê i mo¿liwoœci usprawnienia motorycznego,Informacje uzyskane w toku badania psychologicznego interpretowane s¹ w obrêbie jakiejœ teorii osobowoœci.Na przyk³ad w œwietle regulacyjnej teorii osobowoœci J.Reykowskiego zaburzenia zachowania ujmowane s¹ jako zak³Ã³cenia regulacji stosunków cz³owieka z otoczeniem E.To stanowisko przyjête w polskiej psychologii umo¿liwia syntetyzowanie wyników badania i ich interpretowanie.Diagnoza kliniczna dziecka ma z diagnoz¹ kliniczn¹ doros³ych wspólne, omówione wy¿ej, podstawy teoretyczne i metodologiczne.Ma te¿ swoje cechy specyficzne, które podczas diagnozowania nale¿y uwzglêdniæ: a) brak motywacji u dzieci do poddania siê badan om diagnostycznym (brak uczucia choroby, œwiadomoœci symptoI Ibidem, s.84.p J.Reykowski, G.Kochañska Szkice z teorii osobowoœci.Warszawa 198(3 "Wiedza Powszechna".~bw patologicznych, potrzeby leczenia siê i zmiany zachowania); ~ zwi¹zku z tym badanie diagnostyczne przeprowadzane jest na zleglnie doros³ych opiekunów dziecka (rodziców, nauczyciela), b) niski upieñ trafnoœci diagnozy, zmniejszaj¹cy siê z wiekiem dziecka (obja~vy zaburzeñ nie s¹ sta³e i konsekwentne, ulegaj¹ zmianie wraz z wie~~lm, s¹ silnie uzale¿nione od aktualnej sytuacji ¿yciowej dziecka, ~~'ttdne do odró¿nienia od reakcji na sytuacjê trudn¹, która ma cha~~kter przystosowawczy i przejœciowy), c) koniecznoœæ formu³owania "diagnozy rozszerzonej" obejmuj¹cej dziecko wraz z jego rodzin¹ (dziecko z zaburzeniami zachowania bywa "symptomem" zaburzeñ W rodzinie), d) potrzeba ujêcia diagnozy jako procesu (diagnoza W wielu wypadkach powinna byæ efektem wielokrotnych, odleg³ych W czasie kontaktów z dzieckiem, np.w poradni, w domu, w przed~kolu), e) kliniczno-ontogenetyczny charakter diagnozy (ocena nie alko aktualnego rozwoju dziecka, ale i dotychczasowego `przebieguzwoju psychoruchowego: tempa, rytmu, i dynamiki), f) diagnoza ~aloœciawa'.Najczêœciej potrzebna jest wszechstronna ocena psycho tycznego rozwoju dziecka (tzw, studium przypadku), dokonywana~~xez zespó³ specjalistów ró¿nych dziedzin (psychologa, psychiatrê, neurologa dzieciêcego, pediatrê, logopedê, pedagoga i in.), g) diagnoza oburzeñ, czyli tzw.diagnoza negatywna $ musi byæ uzupe³niona tzw.~agnoz¹ pozytywn¹, wskazuj¹c¹ pozytywne cechy dziecka i jego œro~0wiska, k1l~re daj¹ podstawê do okreœlenia prognozy co do dalszego :zwoju dziecka i kierunku postêpowania terapeutyczno-wychowaw~ogo, h) diagnoza bêd¹ca efektem badania psychologicznego powinnaÆ wzbogacon¹ diagnoz¹ "uczestnicz¹c¹" w terapii, przebiegaj¹c¹ jako oces równoleg³y do postêpowania terapeutycznego.Pozwala to weikowaæ diagnozê oraz kontrolowaæ przemiany dokonuj¹ce siê w toterapii i sprawdzaæ jej efekty [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
