Gray John MężczyŸni z Marsa, kobiety z Wenus
John Gray Mezczyzni sa z Marsa a kobiety z Wenus (2)
John Gray Mezczyzni sa z Marsa a kobiety z Wenus
Gray John MężczyŸni sš z Marsa a kobiety z Wenus
Mitologia Greków
Rembowski Józef Rodzina w Âświetle psychologii (2)
48 (26)
baudolino
abc.com.pl 4
Leeme
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W ten sposób statek zosta³by przeniesiony z LEO na bardzo eliptyczn¹ orbitê.Z takiej orbity ruszy³by na Marsa po jednorazowym odpaleniu silników chemicznych, a stopieñ STR zosta³by albo porzucony, albo odes³any z powrotem na LEO, gdzie móg³by pos³u¿yæ do wys³ania na Marsa kolejnego statku.Dla STR ró¿nica prêdkoœci AV, konieczna do przesuniêcia statku na orbitê eliptyczn¹, z której mo¿na by opuœciæ Ziemiê, wynosi oko³o 3, l km/s, podczas gdy ca³kowita ró¿nica prêdkoœci, niezbêdna do wys³ania na Marsa bezza³ogowego statku towarowego, siêga 3,7 km/s; ta sama wielkoœæ dla statku nios¹cego astronautów przybiera wartoœæ 4,3 km/s.Zatem STR mo¿e zapewniæ 72-83% napêdu, potrzebnego w drodze na Marsa.STR oferuje korzyœci porównywalne z NTR, choæ nieco mniejsze.Jakie z tego wynikaj¹ korzyœci dla planu Mars Direcæ? Widzimy, ¿e omówione rozwi¹zania nie umo¿liwi¹ szybkich misji na Marsa.Skoro nie dysponujemy futurystycznymi systemami napêdu rakietowego, które nie wymagaj¹ wysy³ania statku po trajektorii balistycznej (jak m.in.silniki wykorzystuj¹ce syntezê termoj¹drow¹ lub antymateriê), dla lotów za³ogowych nale¿y wybraæ trajektoriê z mo¿liwoœci¹ swobodnego powrotu w ci¹gu 2 lat, po której lot na Marsa trwa 180 dni, niezale¿nie od przyjêtego rodzaju napêdu rakietowego.Technologie STR i NTR pozwoli³yby wysy³aæ wiêksze ³adunki przy tej samej masie startowej.NTR mo¿e wynieœæ 60-70% wiêcej ³adunku na trajektoriê rejsow¹ Ziemia-Mars w porównaniu z rakiet¹ o napêdzie chemicznym, wodorowo-tlenowym, natomiast STR pozwala zabraæ 40-50% wiêcej ³adunku w drogê.Oznacza to, ¿e - zak³adaj¹c wykorzystanie ciê¿kiej rakiety noœnej o napêdzie chemicznym, o udŸwigu 140 ton - stosuj¹c NTR lub STR mo¿na bêdzie wys³aæ na Marsa szeœcioosobow¹ za³ogê (trzech mechaników, trzech naukowców - i ¿adnego lekarza!),LOT NA MARSA • 155maj¹c przy tym znacznie wiêksz¹ swobodê w kwestii doboru ³adunku misji.Inne wykorzystanie tych technologii mo¿e polegaæ na zmniejszeniu rozmiaru potrzebnej rakiety noœnej przy zachowaniu ca³ego ³adunku: zamiast rakiety noœnej, mog¹cej wynieœæ 140 ton na LEO, do wys³ania misji wystarczy³aby rakieta 85-tonowa (z NTR) lub 100-tonowa (z STR).Druga z podanych wartoœci odpowiada udŸwigowi „promu kosmicznego C" (czyli zasadniczo rakiety noœnej promu kosmicznego, jednak z pustym miejscem na ³adunek zamiast orbitera; NASA ocenia, ¿e tak¹ rakietê noœn¹ mo¿na by bardzo szybko zbudowaæ za sumê rzêdu 1-2 miliardów dolarów, czyli za znacznie mniej ni¿ wynosz¹ koszty konstrukcji rakiety klasy Saturn 5).Druga z podanych wartoœci odpowiada udŸwigowi rosyjskiej rakiety noœnej Energia, chocia¿ stosunkowo w¹ska przestrzeñ ³adunkowa w rakiecie Energia musia³aby zostaæ nieco poszerzona, aby pomieœciæ zajmuj¹cy du¿o miejsca zapas paliwa wodorowego, potrzebnego misjom wykorzystuj¹cym NTR lub STR.Niewykluczone, ¿e wyprawa na Marsa mog³aby wyruszyæ w ogóle bez pomocy ciê¿kiej rakiety noœnej.Stany Zjednoczone rozpoczê³y ambitny program konstrukcji rakiet jedno-stopniowych wielokrotnego u¿ytku (SSTO); po wykonaniu swego zadania rakiety te nadawa³yby siê do ponownego wykorzystania.Program zosta³ zainspirowany przez wizjonerów, Gary'ego Hudsona i Maxa Huntera, a nastêpnie zyska³ silne poparcie dziêki uruchomieniu ma³ej, suborbitalnej rakiety (DC-X, produkcji McDonnell Douglas), któr¹ szybko skonstruowa³ zespó³ porucznika Pete Wordena z Ballistic Missile Defense Organisation.(Bili Gaubatz, kierownik programu DC-X, zdo³a³ zrealizowaæ projekt za 60 milionów dolarów, co mo¿e okazaæ siê przydatnym argumentem, zw³aszcza gdy ktoœ bêdzie twierdzi³, ¿e na ten cel potrzeba 10 miliardów dolarów i bardzo du¿o czasu).Projekt, przejêty obecnie przez NASA i nazwany X-33, boryka siê z wieloma trudnoœciami technicznymi, poniewa¿ przy za³o¿eniu wykorzystania napêdu rakietowego na wodór i tlen (co przyjmuj¹ wszystkie156 • CZAS MARSArozwa¿ane projekty X-33), masa w³asna SSTO powinna wynosiæ jedynie 10% ca³kowitej masy startowej (z paliwem).Stanowi to powa¿n¹ trudnoœæ, gdy¿ paliwo wodorowe zajmuje bardzo du¿o miejsca, a pojazd musi byæ wyposa¿ony w system ochrony termicznej, który pozwoli rakiecie przetrwaæ wejœcie w atmosferê (rakiety jednorazowego u¿ytku nie musz¹ spe³niaæ tego warunku).Aby rakieta SSTO mog³a dzia³aæ, konieczny jest postêp w licznych dziedzinach - mam na myœli silniki, lekkie materia³y strukturalne i systemy ochrony termicznej.Nie rna ¿adnej gwarancji, ¿e potrzebne rozwi¹zania technologiczne zostan¹ znalezione.Niemniej wydaje siê, ¿e zaczynaj¹ siê w³aœnie powa¿ne prace nad tymi zagadnieniami, a amerykañska wynalazczoœæ rzadko ponosi klêskê, gdy zapewni siê w³aœciwe fundusze i postawi odpowiedni problem do rozwi¹zania [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
