Issac Asimov Nemesis (11)
Issac Asimov Nemesis (7)
Issac Asimov Nemesis (3)
Issac Asimov Nemesis (5)
Issac Asimov Nemesis (2)
Arthur C. Clarke Koniec dzieciństwa
MacDONALD, George Adela Cathcart Volume 3
Przetacznik Gierowska Maria, WÅ‚odarski Ziemowit Psychologi (3)
Maisobiblio
13 (121)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lepiej, ¿eby sta³o siê toteraz, bo w ten sposób wytr¹cimy broñ z rêki poszukiwaczomtaniej sensacji.- Ale to nie to samo, co odes³anie kawa³ka ska³y! Pan chcezabiæ ¿yw¹ ludzk¹ istotê.- Nikogo nie chcê zabiæ.On nic nie poczuje, tylko wrócitam, sk¹d przyby³.Przestanie byæ wiêŸniem i zacznie znowuprowadziæ normalne ¿ycie.- Jakie ¿ycie? Jest dzieckiem przyzwyczajonym do tego, ¿ektoœ siê nim opiekuje, karmi, zapewnia schronienie.Tambêdzie zupe³nie sam.W¹tpiê, ¿eby przez cztery lata jegoplemiê przebywa³o wci¹¿ w tym samym miejscu, a nawet jeœlijakimœ cudem do nich trafi, to i tak go nie poznaj¹.Bêdziemusia³ sam zatroszczyæ siê o siebie.Kto go nauczy, jakpowinien to robiæ?Hoskins potrz¹sn¹³ g³ow¹.- Dobry Bo¿e, czy pani naprawdê s¹dzi, ¿e nie myœleliœmy otym wszystkim? Naprawdê przypuszcza pani, ¿e sprowadzilibyœmyw³aœnie dziecko, gdyby nie to, ¿e nie mieliœmy ¿adnej pewnoœci,czy uda nam siê znaleŸæ kogoœ innego? Jak siê pani wydaje,dlaczego trzymaliœmy go tak d³ugo? Teraz jednak nadesz³anajwy¿sza pora, ¿eby go odes³aæ.Timmie stoi na drodze naszegodalszego rozwoju, mo¿e te¿ sprowadziæ na nas niechêæ czêœciopinii publicznej.Naprawdê bardzo mi przykro.- W takim razie niech mi pan pozwoli siê z nim po¿egnaæ.Proszê daæ mi jeszcze piêæ minut.Chyba mo¿e pan to dla mniezrobiæ?Hoskins waha³ siê przez chwilê, ale w koñcu skin¹³ g³ow¹.- Piêæ minut, nie d³u¿ej.Timmie przybieg³ do niej co si³ w nogach.Panna Felloweschwyci³a go w objêcia.Potem przysunê³a nog¹ krzes³o doœciany i usiad³a.- Nie bój siê, Timmie.- Nie bojê siê, kiedy pani jest ze mn¹, panno Fellowes.Czyten pan jest na mnie z³y?- Nie, nie jest.On po prostu nic nie rozumie.Timmie.Czy wiesz, kto to jest mamusia?- Tak jak mamusia Jerry'ego?- Opowiada³ ci o swojej mamie?- Czasem.Myœlê, ¿e mamusia to taka pani, która siê omnie troszczy, która jest dla mnie mi³a i robi ró¿ne dobrerzeczy.- Masz racjê.Czy chcia³eœ kiedyœ mieæ mamê, Timmie?Ch³opczyk odsun¹³ g³owê, spojrza³ jej w oczy, a nastêpniewyci¹gn¹³ rêkê i delikatnie pog³aska³ j¹ po policzku, tak samo,jak dawno temu ona g³aska³a jego.- A pani nie jest moj¹ mamusi¹?- Och, Timmie.- Gniewa siê pani na mnie?- Sk¹d¿e znowu.Oczywiœcie, ¿e nie.- Bo ja wiem, ¿e pani nazywa siê panna Fellowes, aleczasem.czasem po cichutku nazywam pani¹ mamusi¹.Czy todobrze?- Tak.To bardzo dobrze.A ja nigdy ju¿ ciê nie opuszczê inie pozwolê, ¿eby ktokolwiek ciê skrzywdzi³.Zawsze bêdê siê ociebie troszczyæ.Powiedz jeszcze raz, jak mnie nazywasz.- Mamusia! - powtórzy³ z ukontentowaniem Timmie,przyciskaj¹c policzek do jej twarzy.Wsta³a i wci¹¿ trzymaj¹c go w objêciach wesz³a na krzes³o.Na zewn¹trz ktoœ krzykn¹³, ale ona nie zwróci³a na to uwagi,tylko siêgnê³a woln¹ rêk¹ i z ca³ej si³y szarpnê³a za nylonow¹linkê.Pole statyczne zosta³o wy³¹czone, a pokój opustosza³.Prze³o¿y³ Arkadiusz NakoniecznikISAAC ASIMOVUrodzony w Rosji w 1920 r., przyjecha³ do StanówZjednoczonych jako trzylatek i w cztery lata póŸniej zosta³obywatelem amerykañskim.Fantastykê odkry³ dziêki pismomsprzedawanym w sklepie swego ojca.Ukoñczy³ chemiê naColumbia University, a potem kontynuowa³ pracê naukow¹ naMA, gdzie zdoby³ stopieñ doktora.Jego popularnoœæ jakoautora SF ros³a stale od 1940 roku, a¿ wreszcie sta³ siêobok Heinleina najbardziej wp³ywowym pisarzem swego okresu,zwanego przez wielu z³otym wiekiem science fiction.Zaczyna³ od publikowania w "Astounding", z którymwspó³pracowali wówczas najlepsi twórcy amerykañskiejfantastyki.W lipcowym numerze z 1939 roku pojawi³o siê tamjego opowiadanie "Trends".Asimov mia³ wtedy dwadzieœcia lat(choæ jego prawdziwy debiut to utwór "Marooned Off Vesta"w piœmie "Amazing" z marca 1939 roku).Opowiadania te nieby³y wiele warte, ale Campbell (wydaj¹cy "Astounding")dostrzeg³ talent po³¹czony z determinacj¹, zdolnoœci¹ dociê¿kiej pracy, a ponadto inteligencjê i wiedzê.Za najwiêksz¹ zas³ugê Asimova na niwie literatury SFuznaje siê stworzenie trzech praw robotyki, które kaza³yzapomnieæ zarówno czytelnikom, jak i twórcom o "kompleksieFrankensteina".Jego ogromna popularnoœæ by³a wypadkow¹talentu i niezwyk³ej p³odnoœci pisarskiej.W 1958 r.Asimovzrezygnowa³ z kariery naukowej (by³ ju¿ wtedy profesorembiochemii) i poœwiêci³ siê ca³kowicie pisarstwu.W sumieopublikowano oko³o 400 jego ksi¹¿ek (popularnonaukowych,zbiorów opowiadañ, powieœci).Równie¿ jego nazwiskiemsygnowane jest najpopularniejsze amerykanskie pismo SF ifantasy.Zmar³ w 1992 r.Pocz¹tkowo Asimov nie mia³ wziêcia u naszych wydawców.W1960 roku Iskry wyda³y "Pozytronowego detektywa" jakokrymina³.Po dziewiêcioletniej przerwie równie¿ w IskrachLech Jêczmyk w serii Fantastyka Przygoda zaprezentowa³"Koniec wiecznoœci".I dopiero w latach osiemdziesi¹tychWydawnictwo Poznañskie przyst¹pi³o do przedstawieniapolskiemu czytelnikowi s³ynnego cyklu "Fundacja".RedaktorWP Bronis³aw Kledzik opowiada: Uwa¿am, ¿e jest to najlepszypisarz tego gatunku.Tradycyjny, ale to nie wszystko.G³êboki, ale nie a¿ tak, by ludzie cierpieli z tego powodu."Fundacja" wydawa³a siê najtrafniejszym wyborem, bowszystkie inne ksi¹¿ki powstawa³y jakby na jej obrze¿ach [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
