wiedza i zycie2
abc.com.pl 9
abc.com.pl 6
abc.com.pl 7
Zaraza
Lackey Mercedes Przesilenie
Cherryh C J Przybysz
18 (346)
Eddings Dav
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. -Zaakceptowaliście przecież traktat pokojowy - zaprotestował Simeon. - Skonsultowałem się z pozostałymi wodzami z tej wyspy- odparł postępując krok naprzód Danton.Według nas traktat jestnieuczciwy.Nowa Tahiti jest nasza.Należała do naszych ojców i do ojców naszychojców.Tutaj wychowaliśmy nasze dzieci, zbieraliśmy z pól plony, zrywaliśmyowoce drzewa chlebowego.Nie możemy się zgodzić na zamknięcie nas w rezerwacie! - Danta! - zawołała Anita pojawiając się we włazie.Prosiłam cię przecież, żebyś zaniósł pokój swemu ludowi! - Lud nie chciałmnie słuchać - odparł Danton. - Już gromadzą sięplemiona całej wyspy.Nie tylko moje, Cynochi, ale i Drovati, Lorognasti,Retellsmbroichi, Vitelli.Oraz, rzecz jasna, zależne od nich szczepy i lennicy. - Ilu was jest? - zapytał Simeon. - Jakieś pięćdziesiąt do sześćdziesięciu tysięcy.Niewszyscy, oczywiście, mamy strzelby.Większość z nas będzie musiała polegać nanieco bardziej tradycyjnej broni, jak na przykład zatrute strzały i dmuchawy. Przez tłum przeszedł nerwowy pomruk. - Wielu naszych zginie - mówił z niewzruszonymspokojem Danton - ale to nie ma znaczenia.Każdy Nowotahitańczyk będzie walczyłjak lew.Na każdego z waszych przypada tysiąc naszych.Na sąsiedniej wyspiemieszkają nasi krewniacy, którzy z pewnością się do nas przyłączą.Bez względuna ofiarę z życia i cierpienia, jaką przyjdzie nam złożyć, zepchniemy was domorza.To wszystko, co mam do powiedzenia. Odwróciłsię na pięcie i powolnym, dostojnym krokiem ruszył w stronę dżungli. - Mogę już go zdmuchnąć? - przypomniał o sobiestrażnik. - Odłóż ten karabin, idioto! - warknąłSimeon.Danta, zaczekaj.Przecież możemy się dogadać.Nie ma sensuniepotrzebnie przelewać krwi. - Zgadzam się z tym - ześmiertelną powagą odparł Danton. - Czego chcecie? -Równych praw! Rada Starszych niezwłocznie rozpoczęłaobrady.Simeon przysłuchiwał im się jakiś czas, potem wrócił do Dantona.- Tosię da zrobić.Coś jeszcze? - Nic - odparł Danton.-Nic, oprócz potwierdzającego nasz układ przymierza między rodziną panującą„Drużyny Huttera" a rodziną panującą Nowotahitańczyków.Najlepsze byłobyjakieś małżeństwo. Po kolejnej rundzie obrad RadaStarszych przekazała swe stanowisko Simeonowi.Komendant wydawał się czymśnajwyraźniej wzburzony.Kark mu nabrzmiał, ale zdołał się jakoś opanować, kiwnąłgłową na znak zgody i podszedł do Dantona. - Zostałemupoważniony przez Radę Starszych oświadczył - by zaproponować ci zawarcieprzymierza krwi.Ty i ja, jako przedstawiciele rodzin panujących naszychnarodów, zmieszamy naszą krew, a następnie podzielimy się chlebem i solą.Będzieto podniosła i mająca wielkie, symboliczne znaczenie uroczystość, która. - Przykro mi - przerwał mu Danton - ale my,Nowotahitańczycy, nie uznajemy takich rzeczy.To musi być małżeństwo. - Ależ, do cholery, człowieku.- To moje ostatniesłowo. - Nigdy się na to nie zgodzimy! Nigdy! - A więc wojna! - oznajmił Danton i poszedł w las.Znajdował się akurat w odpowiednim nastroju do prowadzenia wojny, ale jakjeden tubylec miał poradzić sobie z całym statkiem uzbrojonych ludzi? Rozważał właśnie ponuro ten problem, kiedy spomiędzydrzew wyszli Simeon i Anita. - W porządku - oświadczyłwściekły Simeon.- Rada Starszych wyraziła zgodę.Dosyć już mamy tego latania odplanety do planety.Mieliśmy już takie kłopoty wcześniej i podejrzewam, żemielibyśmy je wszędzie, gdziekolwiek byśmy się przenieśli.Zmęczyły nas teciągłe problemy z tubylcami, więc sądzę - tu mężnie powstrzymał napływającemu do oczu łzy - że najlepiej będzie rozpocząć proces asymilacji.Tak w każdymrazie uważa Rada Starszych.Ja osobiście wolałbym walczyć. - Przegrałbyś - zapewnił go Danton i w tym momenciepoczuł, że sam jeden potrafiłby dać radę całej „Drużynie Huttera". - Możliwe - przyznał Simeon.- W każdym raziepodziękuj Anicie, bo tylko dzięki niej możemy zawrzeć ten układ [ Pobierz całość w formacie PDF ]
