myl reformatorska w twórczoci i. krasickiego
Kazimierz Poznański Obled reform
rozdzial 08 (15)
Second Foundation
02 (637)
Rice Anne Godzina czarownic Tom 2
Jordan Robert Kolo Czasu t 6 cz 1 Triumf chaosu
NYE Merlin
Martel Yann Zycie Pi
Stanisław Lem ÂŚwiat Na Krawędzi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z pomocą środków przekazu sprzedano banki i fabryki, właściwie to całąPolskę w cenie złomu, rękami ludzi, których ominęły dotąd epitety.Z racjicharakteru ich zajęcia należałoby od zaraz zacząć ich nazwać "handlarzamizłomem".Zgrana władzaInteligencji nie mogło wystarczyć samo przejęcie kontroli nad mediami.Żebyzdobyć władzę, potrzebowała ona też politycznej organizacji do realizacji swychcelów.Stała się nią z początku Unia Demokratyczna, potem przemianowana, w tymsamym duchu orwellowskiej nowomowy, na Unię Wolności.Nie mógł to być żadeninnych duch, gdyż nikt inny poza tą partią nie zaangażował się z podobną silą wpozbawienie ogółu ludzi bazy, na której opiera się wolność, czyli ich własnegokapitału.Unia przejęła ster władzy pierwsza, w 1989 r., ale nie bez wsparcia ze stronyniezależnych związków zawodowych, głównie robotniczych.Był to stosunkowozrozumiały sojusz, gdyż obydwie siły miały ten sam polityczny rodowód,antykomunistyczną opozycję.Byłe związki były dostatecznie silne, żeby wziąćrządy we własne ręce, ale ich kierownictwo postanowiło stronić od polityki.Zdecydowano, że w imieniu dawnej opozycji zmianami ustrojowymi pokierujeinteligencja.Korzystając z wyjątkowej okoliczności, że trzeba było od podstaw sformułowaćprogram reform, Unia, z Balcerowiczem, podjęła się tego dzieła.Gdy w 1991 r., wmiejsce rządu, w którym przypadły mu finanse, przyszedł następny, też z Unią,ale bez Balcerowicza, ruszyła integracja, z inną Unią, Europejską.Już wtedybyło jasne, że główną techniką tej partii będzie radykalna sprzedaż inwestoromzagranicznym pod presją najprzeróżniejszych formalnych wymogów związanychz integracją.Nie tego spodziewali się robotniczy sojusznicy, gdyż liczyli na to, że albomajątek zostanie w rękach państwa, tyle, że będzie zarządzany zgodnie zinteresem robotników, albo, że zostanie rozdany wszystkim.To był tylko jeden zpowodów do narastających zatargów w rządach byłej opozycji; innym był fakt, żenie doszło do obiecanej poprawy gospodarczej.Zaczął się natomiast okropnykryzys lat 1990-1992, który uderzył głównie w państwowy przemysł, czyli wbastion robotników.Sytuację tę wykorzystały, odsunięte od władzy, partie wywodzące się z dawnegookresu tak,że w wyborach 1993 r.kontrolę nad gospodarką przejęła koalicja SojuszuLewicy Demokratycznej oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego.Nastąpił głębokizwrot, gdyż zamiast żyć widmem komunizmu, jak była antykomunistyczna opozycja,koalicja zajęła się widmem kapitalizmu.Zdecydowała, że od ostrej walki oreformy ważniejsza jest walka z ostrym kryzysem gospodarki.To dlatego pod rządami tej koalicji doszło do wyhamowania tempa prywatyzacji,jak to mówili wtedy odsunięci od steru ludzie Unii - prawie o połowę.Zamiast nasiłę sprzedawać majątek państwa, lewicowa koalicja zaostrzyła nadzorczą kontrolęnad sektorem państwowym oraz wprowadziła zmiany w przepisach - zwanekomercjalizacją.Miały one zwiększyć kompetencje państwowej dyrekcji, tak byzbliżyć warunki jej działania do sektora prywatnego.Choć doszło do potrzebnego zwolnienia tempa transferu majątku za granicę,dopuszczono do kilku nierozważnych sprzedaży, np.całego sektora cementowegooraz wyrobów tytoniowych.Ważniejszy jest jednak fakt, że rządy lewicowejkoalicji stanowią jedyny okres, kiedy świadomie starano się skierować kapitałgłównie w ręce krajowe.Na ten okres przypadł rozwój krajowych tzw.holdingów wprzemyśle, których zarządy znalazły się głównie z rękach byłej partyjnejnomenklatury.Świadoma tego, że żadne preferencje dla krajowych nabywców na nic się niezdadzą ze względu na narzucone Polsce pod rządami Unii Wolności zobowiązaniaotwarcia gospodarki na obrót towarem i kapitałem, koalicja podjęła jedyny jakdotąd krok, który mógł uratować kraj przed wywłaszczaniem.Podjęto próbęstworzenia zapory w postaci zgrupowanych wokół państwowych banków orazubezpieczyciela -monopolisty nowego typu holdingów - ale program ten szybkougrzązł.Trudno jest te wszystkie fakty zaakceptować byłej opozycjiantykomunistycznej, jak również prawicy jako takiej, gdyż żyje ona obrazempartii z okresu komunistycznego jako sił antypolskich.Z tych samych powodówprawicowe partie niechętnie mówią o własnych dokonaniach po 1997 r., kiedy nazasadzie rykoszetu wyrwały władze lewicowej koalicji.Mają do tego realnepowody, gdyż największą wyprzedaż zagranicy dokonały te właśnie siły, programowonarodowe.Najbardziej szkodliwym aktem prawicy było przekazanie w ręce zagranicznecałego systemu finansowego, który obraca pieniądzem, dzięki któremu - z kolei -obraca się rynek.Kiedy odchodziła lewicowa koalicja, udział obcego kapitału wbankach wynosił poniżej 20 procent.Dzięki prawicy ten udział podniósł się dowspomnianych wcześniej 75 procent.Co więcej, lewica trzymała większośćubezpieczeń w gestii krajowej, gdy za sprawą prawicy są one już głównie w obcychrękach.Szczególną rolę w tej prawicowej koalicji odegrała Unia, gdyż znowu nazasadzie tzw [ Pobierz całość w formacie PDF ]
