rozdzial 02 (41)
41 (43)
18 (41)
41 1 (3)
rozdzial 03 (46)
46 (8)
J K Rowling Prisoner of Azkaban
Donaldson Stephen R Moc ktora oslania
abc.com.pl 9
Józef Ignacy Kraszewski Królewscy synowie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Że w mig ostał z obcych jeno Jambroż sączący flachy do sucha, zaś młodzi postanowili zaraz przenieść się na swoje, Mateusz przyniewalał do pozostania w chałupie na jakiś czas, ale Szymek się uparł, konia pożyczył od Kłęba, skrzynie a pościele i statki upakował na wozie, Nastusię z paradą usadził, matce padł do nóg, szwagra ucałował, famieliantorn pokłonił się w pas, przeżegnał się, konia śmignął i ruszył, a pobok szli odprowadzający.I wiedli się w milczeniu, właśnie słońce co jeno było się pokazało, pola stanęły w roziskrzanych rosach i ptasich śpiewaniach, zaruchały się ciężkie kłosy i wszystkim światem buchnęła weselna radość dnia, co jak ten święty pacierz wionął z każdego źdźbła i unosił się wraz ku niebu jasnemu.Dopiero za młynem, gdy dwa boćki jęły kołować wysoko nad nimi, ozwała się matka strzepując palcami:- Na psa urok! Dobra wróżba, będą się wama dzieci darzyć.Nastusia ździebko poczerwieniła się, a Szymek, wspierając wóz na wybojach, zagwizdał zuchwale i hardo potoczył ślepiami.Zaś kiej już sami ostali, Nastusia rozejrzawszy się po swoim nowym gospodarstwie rozpłakała się żałośnie, aż Szymek krzyknął:- Nie bucz, głupia! Drugie i tyla nie mają! Jeszcze ci będą zazdrościły - dodał, a że był wielce strudzony i nieco napity, uwalił się w kącie na słomie i wnet zachrapał, a ona zasiadła pod ścianą i popłakiwała spozierając na białe ściany Lipiec, widne ze sadów.I nieraz jeszcze płakała na swoją biedę, jeno co już coraz rzadziej, gdyż wieś jakby się zmówiła na ich wspomożenie.Najpierwej przyszła Kłębowa z kokoszką pod pachą i stadem kurczątek w koszyku i snadź dobry zrobiła początek, bo prawie każdego dnia zaglądała do niej któraś z gospodyń, a nie z próżnymi rękami.- Ludzie kochane, a czymże się ja wam odsłużę - szeptała wzruszona.- A choćby dobrym słowem - odparła Sikorzyna dając jej kawał płótna.Jak się dorobisz, to oddasz biedniejszym - dodała rozsapana Płoszkowa wyciągając spod zapaski niezgorszy kawał słoniny.I nanieśli jej tyla, że mogło starczyć na długo, a któregoś zmierzchu Jasiek przywiódł im swojego Kruczka i uwiązawszy go pod chałupą uciekał jakby oparzony.Śmiali się niemało rozpowiadając o tym Jagustynce wracającej z boru, stara skrzywiła się wzgardliwie i rzekła:- W przypołudnie zbierał la cię, Nastuś, jagódki, ale matka mu odebrała [ Pobierz całość w formacie PDF ]
