6.31. Wprowadzenie do ActiveX i projektowania kontrolek ActiveX
Biblia (Ks Hioba 31 26)
022 31 (3)
11 (31)
31 (110)
44 (31)
306 31 (4)
107 31
31 (49)
88 (7)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Rozumiem - odrzek³a Jagienka.- Wy teraz wszystko rozumiecie - zauwa¿y³ Zbyszko - i pókim ¿yw, wdziêczen wam bêdê.A ona podniós³szy na niego swe smutne i dobre oczy zapyta³a:- Czemu zaœ nie mówisz mi: ty, jako zna.jomce od ma³ego?- Nie wiem - odpowiedzia³ szczerze.- Coœ mi nie³acno.i wyœcie ju¿ nie ten dawny skrzat, jakoœcie bywali, jeno.niby.coœ ca³kiem.I nie umia³ znaleŸæ porównania, ale ona przerwa³a mu wysi³ek i rzek³a:- Bo mi kilka roków, przyby³o.:.A Niemce i mnie rodzica na Œl¹sku zabi³y.- Prawda! - odrzek³ Zbyszko.- Daj mu Bo¿e œwiat³oœæ wiekuist¹.Czas jakiœ jechali cicho obok siebie, zamyœleni i jakby zas³uchani w nieszporny szum sosen, po czym ona spyta³a znowu:.- A po wykupie Maæka ostaniecie w tych stronach?Zbyszko spojrza³ na ni¹ jakby ze zdziwieniem, gdy¿ dot¹d oddany by³ tak wy³¹cznie ¿alowi i smutkom, ¿e ani do g³owy nie przysz³o mu pomyœleæ o tym, co bêdzie póŸniej.Wiêc podniós³ oczy w górê, jakby siê namyœlaj¹c, a po chwili odrzek³:- Nie wiem! Chryste mi³osierny! sk¹d¿e mam wiedzieæ? To jeno wiem, ¿e gdzie powêdrujê, tam i dola moja pójdzie za mn¹.Hej! ciê¿ka dola!.Stryja wykupiê, a potem chyba do Witolda pójdê, œlubów przeciw Krzy¿akom dope³niæ - i mo¿e zginê.A na to zamgli³y siê oczy dziewczyny i pochyliwszy siê nieco ku m³odziankowi zaczê³a mówiæ z cicha, jakby z proœb¹:.- Nie giñ, nie giñ!I znów przestali rozmawiaæ, a¿ dopiero pod samymi murami miasta Zbyszko otrz¹sn¹³ siê z myœli; które go gryz³y, i rzek³:- A wy.a.ty - ostaniesz tu przy dworze?- Nie - odpowiedzia³a.- Cni mi siê bez braci i bez Zgorzelic.Cztan i Wilk musieli siê tam ju¿ po¿eniæ, a chocia¿by i nie, to siê ju¿ ich nie bojê.- Da Bóg, ¿e ciê stryj Maæko do Zgorzelic odwiezie.Taki on ci przyjaciel, ¿e we wszystkim mo¿esz siê na niego zdaæ.Ale i ty o nim pamiêtaj.- Œwiêcie ci to przyrzekam, ¿e mu bêdê jako rodzone dziecko.I po tych s³owach rozp³aka³a siê na dobre, bo w sercu uczyni³o siê jej ogromnie smutno.Nazajutrz dzieñ Powa³a z Taczewa przyszed³ do gospody Zbyszka i rzek³ mu:- Po Bo¿ym Ciele król zaraz do Raci¹¿a wyje¿d¿a na spotkanie z wielkim mistrzem, a tyœ jest do rycerzy królewskich zaliczon i razem z nami ruszysz.A Zbyszko a¿ siê sp³oni³ z uciechy po tych s³owach nie tylko bowiem ubezpiecza³o go to zaliczenie do rycerzy królewskich od zdrad i podstêpów krzy¿ackich, ale okrywa³o go chwa³¹ niezmiern¹.Nale¿a³ przecie do tych rycerzy i Zawisza Czarny, i bracia jego: Farurej i Kruczek, i sam Powa³a, i Krzon z Kozichg³Ã³w, i Stach z Charbimowic, i Paszko Z³odziej z Biskupic, i Lis z Targowiska - i wielu innych strasznych, najs³awniejszych, o których wiedziano w kraju i za granic¹.Niewielki ich zastêp wzi¹³ król Jagie³³o z sob¹, bo niektórzy w domu zostali, a inni szukali przygód w zamorskich, odleg³ych krajach, ale to wiedzia³, ¿e i z tymi móg³ nie lêkaj¹c siê zdrady krzy¿ackiej choæby do Malborga jechaæ, gdy¿ w razie czego mury pokruszyliby potê¿nymi ramiony i wysiekli mu drogê wœród Niemców.Mog³o te¿ zap³on¹æ dum¹ m³ode Zbyszkowe serce na myœl, ¿e takich bêdzie mia³o towarzyszów.Wiêc Zbyszko w pierwszej chwili zapomnia³ nawet o swoim ¿alu - i œciskaj¹c rêce Powa³y z Taczewa mówi³ do niego z radoœci¹:- Wam to, nie komu, winienem, panie, wam! wam!- Mnie w czêœci - odrzek³ Powa³a - w czêœci tutejszej ksiê¿nie, ale najbardziej panu naszemu mi³oœciwemu, którego idŸ zaraz podj¹æ pod nogi, by ciê zaœ o niewdziêcznoœæ nie pos¹dzi³.- Jakom dla niego zgin¹æ gotów, tak mi dopomó¿ Bóg! - zawo³a³ Zbyszko [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
